Grzegorz Drozd: Wszyscy patrzą na nasz boks, czy przyjechał Marvyn Cox

Grzegorz Drozd 01 Sierpnia 2015, 15:30

Marvyn Cox na pożegnaniu Edwarda Jancarza w 1986 roku (fot. Wiesław Ruhnke)

Jego drugi finał miał miejsce w Vojens. Ostatni jednodniowy event. Spora grupa fanów z Gdańska dopinguje Anglika. W dniu treningu leje jak z cebra, nazajutrz podobnie. Przed zawodami przechodzi. Tor przypomina nasiąkniętą gąbkę. Wiadomo, że będzie decydował spryt i rutyna. Warunki torowe są jego atutem. Tor jest krótki - 300 metrów - ostre wejścia w łuki. Mekka duńskiego speedwaya wybudowana w połowie lat siedemdziesiątych przez samego Ole Olsena.

Od początku zawodów trup ściele się gęsto. Nie inaczej jest w biegu czwartym, w którym startuje. Upada Staechman. W powtórce na dystansie dokonuje rzeczy wydawałoby się niemożliwej w tej fazie zawodów. Po zewnętrznej na prostej, tuż przy bandzie objeżdża uśpionego atakami przy kredzie Boyce'a. Teraz już wiemy, że gdyby Australijczyk dojechał pierwszy, zostałby mistrzem świata! Wymarzony początek. Ponownie staje pod taśmą w biegu szóstym. Rywale mocni. Gustafsson, Rickardsson i Larsen. Henka daleko w przodzie, Rickardsson się nie liczy. Wściekła walka o drugie miejsce na żużlowym lodowisku pomiędzy Anglikiem i młodym Jankesem. W kolejnym ataku przesadza zbyt dynamicznym wejściem w łuk. Musi przymknąć gaz, traci przyczepność, obraca go i upada. Znów bieg przerwany. Tym razem winnym jest on sam. I ponownie jak się okazuje rozdaje karty w wyłonieniu mistrza świata! W powtórce Rickardsson zdobywa dwa punkty, które pozwolą mu stoczyć zwycięski baraż o tytuł mistrza świata! Trzeci start i tradycji staje się zadość. Upada jeden z faworytów imprezy - Gollob. Długa przerwa w zawodach. Z poszkodowanym nie jest najlepiej.

W powtórce Marvyn inkasuje trzy punkty. Po czterech startach ma osiem punktów i dwa zwycięstwa. Ogromnie szkoda biegu, w którym został wykluczony. Przy spłaszczonej klasyfikacji punktowej z dziewięcioma punktami byłby faworytem do mistrzostwa! Jest osiem, i staje przed szansą biegu barażowego o medal brązowy. Wyścig dwudziesty, musi "tylko" pokonać nerwowo jeżdżącego Nielsena. Znają się doskonale. Obok nich jedzie Ermolenko. I on zaskakuje najlepszym wyjściem spod taśmy, bowiem Amerykanin w zawodach prezentuje się słabiutko. Za nim udaje się w pogoń Hans i wychodzi na pierwsze miejsce. Anglik dowozi jeden punkt. W sumie dziewięć i szósta lokata. Medal był na wyciągnięcie ręki, ale to był dla niego dobry rok. Zadebiutował w lidze szwedzkiej. Wraz z Tonym Rickardssonem tworzył duet liderów w Valsarnie Hagfors. Dzięki ich fantastycznej postawie zespół kończy rozgrywki na 2. miejscu. W ekipie Valsarny jeździł przez następne dwa lata. W sezonie 1997 ze składu wyrzuca go Tomasz Gollob. Mistrzostwo Elitserien zdobywa dopiero w 2005 roku, ale w roli głównego mechanika zespołu. Tym razem ramię w ramię z Tomaszem Gollobem i resztą ekipy Vastervik.

8 godzin nie dla Coxa

Marvyn Cox na prezentacji przed GP we Wrocławiu w 1996 roku (fot. Wiesław Ruhnke)

• Grzegorz Drozd: Trójkąt Bermudzki

Zawody ostatecznie zostają przerwane po ośmiu biegach. Kwietniowa śnieżyca nie dała za wygraną. Bilans zawodnika z numerem jeden: trzy starty i trzy zwycięstwa. Zwycięstwa z ponad stumetrową przewagą nad resztą. Tylko on zamiast walki z motocyklem serwuje publiczności płynny, szybki i stylowy speedway. Dla niego to kolejny start w trwającym, mimo początku kwietnia, od kilku tygodni sezonie. Profesjonalista, consistent rider - jak powiedzą Anglicy, Cocker, po prostu Marvyn Cox.

Grzegorz Drozd

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>