Urodziłem się 20 lat za wcześnie - wywiad z Wojciechem Pietrzakiem, byłym graczem Nobilesu Włocławek

Michał Fałkowski 02 Września 2015, 12:10

- Kto nie pije, ten kabluje, tak mówią... A z drugiej strony - nie przypominam sobie, by ktoś sam z siebie się izolował (śmiech). Chociaż... Grzesiu Skiba, którego przezywaliśmy "Mama", właśnie dlatego, że tak trochę nam matkował, był zawsze bardzo rozsądny i spokojnie uczestniczył w różnych spotkaniach, a potem często rozwoził towarzystwo po imprezie. Taki dobry duch.

Nie było problemu, gdy we Włocławku grali bracia Słowianie: obok Igora także Siergiej Słaniewski, Aleksiej Ugriumow, Siergiej Żełudok. A gdy potem zaczęli przyjeżdżać Amerykanie?

- Pamiętam Ikie’a Corbina. Przyjechał do Włocławka, Włocławka lat 90-tych, brudnego, szarego, a on prosto z Japonii! Ależ był w szoku! Do tego mieszkał jeszcze gdzieś w starej kamienicy w centrum, chyba na ulicy Bojańczyka. Wiesz, stara brama, stare podwórze, on Amerykanin, grał w nowoczesnej Japonii. Duży przeskok dla niego, ale co chcę powiedzieć - był na tyle inteligentnym gościem, że nie miał absolutnie żadnych problemów z adaptacją! Szybko się wkomponował w zespół pod każdym możliwym względem i nie narzekał.

Słyszałem, że mówiło się o tobie "Jordan z Hożej".

- Nie słyszałem tego, poza tym mieszkałem na Promiennej, a nie Hożej (śmiech).

Niemniej, Włocławek cie lubił. Szanował i kibicował temu młodemu wychowankowi, który wdzierał się do drużyny.

- Lubił, lubił. Ale i z wzajemnością!

Włocławek pamięta o tobie do dzisiaj? Dobiegasz 40-stki, na meczach jesteś jako statystyk, ale to twój jedyny związek z koszykówką.

- Pamięta, pamięta i jest to bardzo miłe. Zresztą o tym, że pamięta świadczy to, że robimy teraz wywiad (śmiech). Czasami miewałem sytuację, że gdzieś tam jestem w banku czy sklepie, nawet ostatnio tak było i ktoś mówi: "A pan to podobny do tego Wojtka Pietrzaka". Wówczas kłaniam się nisko, mówię: "Dzień dobry, Wojtek Pietrzak". No co mam ci powiedzieć... Fajnie, tak samo jak 25 lat temu. Pamiętam mecz pucharowy, gramy z węgierskim Kormendem. U nich przegrywamy 22 punktami, a u nas gramy dwie dogrywki, Mirek Kabała rzuca na drugą dogrywkę z rogu parkietu w ostatniej sekundzie, ostatecznie wygrywamy 27 punktami i przechodzimy dalej! A ja, gówniarz 17-18 lat, wyszedłem wtedy pierwszej piątce, coś tam rzuciłem, coś zebrałem i ogółem zagrałem bardzo pozytywnie. I po meczu wychodzę z hali i widzę tylko morze głów, a wszyscy skandują "WOJTEK! PIETRZAK!"... Człowiek przez pół nocy potem nie spał, ciągle widziałem te zdjęcia, te autografy, jeszcze raz rozgrywałem mecz.

To też była specyfika danego czasu, hali OSiR.

Wojciech Pietrzak i pierwszy czarnoskóry gracz we Włocławku - Ikie Corbin

Załatwiałeś bilety rodzinie? Na tamte czasy to i Hala Mistrzów byłaby za mała dla wszystkich chętnych...

- Oczywiście. Była lista potrzeb dla rodziny, znajomych. Jako zawodnik miałem tam kilka biletów co mecz, jeden-dwa karnety, mogłem obdarować kogo chciałem. Nawet nauczyciele prosili (śmiech).

W szkole miałeś lżej?

- Miałem takiego nauczyciela w Koperniku (II LO im. Mikołaja Kopernika - przyp. M.F.) od historii. Niestety nie pamiętam nazwiska. Załóżmy, że pierwsza historia po weekendzie przypadała we wtorek. Więc przychodził profesor do klasy i zamiast wziąć dziennik, mówił: "Spokojnie, najpierw spytamy Wojtka jak mecz". No i referowałem te pięć minut. Gdy wygraliśmy to super, gdy przegraliśmy to dlaczego, a po co, a jak i tak dalej. Potem sor mówił: "Dobrze, teraz wszystko wiem, możemy przejść do lekcji".

Mogła ci odbić palma, przyznaj. Dla Igora czy Osziego taka atmosfera i to że byli w centrum całego miasta, było normą. W końcu to liderzy, reprezentanci krajów. Ale ty byłeś młody...

- Oj mogła... Młody człowiek był, a grał w drugim najlepszym zespole w Polsce. Towarzyszyli mi ludzie, którzy w koszykówce osiągnęli wszystko albo prawie wszystko. Nie jeździłem autobusami jak moi rówieśnicy, szybko miałem swój samochód. Dzięki rodzicom, dzisiaj jestem tego pewien, nie odbiła mi sodówka. Tata dużo więcej osiągnął w sporcie ode mnie, zawsze trzymał mnie w ryzach. Wiadomo jak to jest - gdy młody człowiek nie ma bata nad sobą, to ma bujną fantazję, a gdy jeszcze ma pieniądze...

Wchodzisz do lokalu, a tam wszyscy są twoimi kumplami...

- ...i jest przyjemnie, a ty czujesz się panem wszechświata. Może gdybym jeszcze mieszkał sam, a na koncie miałbym pieniądze, to wówczas mogłoby to się źle skończyć. Dziewczyny, samochody, imprezy... Na szczęście rodzice hamowali głupoty.

We Włocławku zalegano z pieniędzmi?

- Nigdy. Dopiero później dowiedziałem się co to rok grania bez kasy.

W Inowrocławiu?

- Tak. Parę miesięcy poszło w plecy.

Dzisiaj kluby są z tobą na czysto?

- Żartujesz? Poza Włocławkiem żaden... Noteć, Toruń - choć nie obecny Polski Cukier, ani też stary SIDEn, mówię o AZSie Toruń - no i Kotwica Kołobrzeg. Wszyscy.