Gdzie wszystko się zaczęło

Grzegorz Drozd 17 Kwietnia 2015, 12:30

Tak blisko, a zarazem tak daleko. Podium IMS1999 roku. Od lewej T. Gollob, T. Rickardsson i H.Nielsen (foto Piotr Kin)

Z nadejściem sezonu 2001 Gollob rezygnuje z ligi brytyjskiej, a także współpracy z Blomfeldem. - Wracam do sprawdzonych metod przygotowań i budowania formy - oznajmia. Nowe-stare podejście nie wróży nic dobrego. Machina marketingowo-sponsorska kurczy się. W Gollobie opada entuzjazm. Boniek z Grajewskim "nie pilnują" już tak blisko swojego pupilka. Organizację cyklu przejmuje angielska firma BSI i wprowadza wielki żużel na wielkie stadiony. Na okazjonalnych i sztucznie układanych torach Polakowi wybitnie nie idzie. - Nie przepadam za torami jednorazowymi, ale nie poddam się bez walki. Powinni zaprzestać organizacji na podobnych torach. Takie widowiska nie służą ani zawodnikom ani kibicom - komentuje zniechęcony. Jakby tego wszystkiego było mało jego ukochany klub Polonia Bydgoszcz przechodzi poważne problemy, w które zamieszany jest i Gollob. Trzydziestokilkuletni zawodnik musi dokonać ważnych zmian w karierze. Opuszcza Polonię Bydgoszcz i wędruje z bratem Jackiem do Tarnowa. Wkrótce zmienia silnik Jawy na włoskiego GM-a. - Tomek powinien dawno wrócić do GM-a, którego charakterystyka oddaje styl jego jazdy. Na czeskich Jawach nie mógł pokazać swoich wszystkich możliwości - komentują eksperci.

- Nie mam czasu i ochoty zastanawiać się nad tymi teoriami - ripostuje. W jego otoczeniu pojawia się nowa twarz. Najpierw jako prezes Unii Tarnów, a z czasem prawdziwy przyjaciel. Grzegorz Ślak - biznesmen z Rybnika, to on dokonał niemożliwego i wyrwał klan z Bydgoszczy. Młodszemu z braci pomógł wyprostować wiele spraw w sportowym i prywatnym życiu. - W tamtych czasach Tomek był niemalże bankrutem. Miał szereg kłopotów z którymi nie potrafił sobie poradzić - twierdzi Ślak. Tymczasem lat przybywa, a Polak wciąż z tym samym arsenałem broni i... błędów na trasie. Miewa momenty geniuszu, jak również dni zupełnej klapy. Miota się i walczy. Po tytuł mistrza świata sięgają nie tylko Tony Rickardsson, Mark Loram, ale i młodsi zawodnicy jak Nicki Pedersen i Jason Crump. W Grand Prix coraz częściej pojawia się wizja Golloba poza burtą rozgrywek. - Nic się nie stanie jak wypadnę. Nie nastąpi koniec świata - ucina plotki nt. zakończenia kariery. Ratuje go ulubiony bydgoski tor. Przy Sportowej jest prawdziwym królem i wygrywa cztery razy pod rząd. - On tu jest niesamowity. Przed zawodami można w ciemno wpisać Tomka jako zwycięzcę - powtarza co roku z niedowierzaniem Jason Crump.

W 2006 roku w SGP zajmuje dopiero ósmą pozycję. Powoli traci nadzieję na sukces w międzynarodowym towarzystwie. - Zawodnicy z zachodu mają od nas Polaków lepszy sprzęt i nie jesteśmy w stanie z nimi wygrywać w najważniejszych imprezach - twierdzi. Nie daje rady wygrać bydgoskiej rundy GP, po której na konferencji prasowej wywołuje sensację na temat swojej przyszłości w cyklu. - Nie wiem, być może odejdę. Przez zimę muszę wszystko przemyśleć, ale taki scenariusz nie jest wykluczony - mówił spokojnym głosem. Czyżby koniec?

Dwudziestolatek przed czterdziestką

Tomasz Gollob w akcji (foto Piotr Kin)