"Nie jestem w stanie tego powiedzieć". A jednak to zrobił. Ze łzami w oczach

Adrian Hulbój 23 Lutego 2024, 13:20

Materiały prasowe / Amazon Prime / Na zdjęciu: Jakub Błaszczykowski

• Jakub Błaszczykowski: Zaczynam lubić słońce

Rok 1996. 11-letni Kuba bawi się klockami. Nagle przez uchylone okno słyszy kłótnię rodziców, a chwilę później pełne bólu krzyki matki. Chłopiec wybiega z domu i widzi odchodzącego ojca, a także ranną matkę leżącą w rowie.

"Wróciłem do domu i krzyczę: 'mama leży w rowie'. Wróciłem do niej i zacząłem ją dotykać [...] Wziąłem ją za rękę, a moje dwa czy trzy palce wpadły do rany. Wtedy wiedziałem, że jest niedobrze. Wydaje mi się, że mama zmarła mi na rękach. Trzy ostatnie wdechy wzięła i już nic. Cisza" - wspominał Błaszczykowski w swojej biografii.

Tego dnia chłopak stracił dwoje rodziców. Jego ojciec Zygmunt został bowiem skazany na 15 lat więzienia za zabójstwo żony. Mężczyzna zmagał się z chorobą alkoholową. Jakubem oraz jego bratem Dawidem zaopiekowała się później ich babcia Felicja.

- Siedzieliśmy wieczorem u cioci. No i dostaliśmy telefon. Odebrała go ciocia i nagle krzyknęła: "Zygmunt zabił Hankę" - wspomina tragiczne wydarzenia Dawid Błaszczykowski w filmie "Kuba". Mówiąc to, nie był w stanie powstrzymać łez.

Bracia nie mogli pogodzić się ze stratą i mieli nadzieję, że życie ich matki uda się uratować. Późniejszy kapitan reprezentacji Polski przyznaje, że najboleśniejsze wspomnienia z tego okresu są związane z pogrzebem.

- Najgorszą rzeczą było właśnie, jak mieliśmy wyjść na pogrzeb. I jeszcze jedno. Nie jestem w stanie o tym powiedzieć - mówił wyraźnie poruszony Błaszczykowski. Milczał przez kilka sekund. Wyraźnie bił się z myślami.

- Wiesz, co to było? "Daj mamie buzi ostatni raz" - dodał ze łzami w oczach.

Jako nastolatek długo nie mógł pogodzić się ze stratą matki. Kuba zamknął się w sobie, a nawet na kilka miesięcy zrezygnował z futbolu. Szukał też sposobu, by odreagować. W dokumencie "Kuba" Dawid relacjonuje, że jego młodszy brat popadł w złe towarzystwo, a czasami nawet brał udział w bójkach odbywających się podczas lokalnych dyskotek.

- Miałem w sobie tyle takich złych emocji, że masakra. To był, wiesz, mój sposób radzenia sobie z tym całym światem. Bo w sumie nic złego nie zrobiłem, a byłem oceniany tak jakbym to zrobił - oceniał Jakub Błaszczykowski.

Wsparcie rodziny sprawiło jednak, że odnalazł właściwą drogę i skupił się na karierze piłkarskiej. Z ojcem spotkał się w 2012 roku. Miało to miejsce na hali sportowej w Kłobucku, kilka miesięcy przed śmiercią mężczyzny.

Błaszczykowski jednak nie wspomina dobrze tej rozmowy - w swojej biografii relacjonował, że ojciec nie chciał wracać do wydarzeń z 1996 roku. W rozmowie z Mateuszem Skwierawskim z redakcji WP SportoweFakty przyznał, że później on i Dawid utrzymywali z nim kontakt i wspierali go w trakcie choroby (więcej TUTAJ>>). Błaszczykowski był również na jego pogrzebie, który odbył się na krótko przed mistrzostwami Europy w Polsce i Ukrainie.

Dziś Błaszczykowski stara się spoglądać na ojca z innej perspektywy. W dokumencie o swoim życiu podkreślał, jak ważną rolę odgrywał on w jego dzieciństwie, grając z nim w piłkę i wspierając na pierwszych meczach. Były kapitan reprezentacji Polski przyznawał też, że nabrał więcej dystansu do całej sprawy, gdy na świat przyszły jego własne dzieci.

- Nie chciałbym też mieć takiego jednego obrazu ojca, który myślę, że w dużej mierze miał problemy sam ze sobą, ze swoimi ambicjami. Myślę, że czuł gdzieś tam wewnętrznie, że mógł osiągnąć więcej i alkohol połączony z chorobliwą ambicją, to była trochę mieszanka wybuchowa - mówił w dokumencie.

Czytaj też:
Tylko jedna osoba odmówiła występu w dokumencie o Błaszczykowskim
Przegrany finał Błaszczykowskiego w LM. Co zrobił z medalem?