Jedno zwycięstwo nie uśpi czujności - rozmowa z Jarosławem Dymkiem, menedżerem KantorOnline Włókniarza

Mateusz Makuch 08 Maja 2014, 08:37

Mateusz Makuch: Odetchnąłeś po meczu w Gdańsku?

Jarosław Dymek: Powiem ci, że byłem trochę zapowietrzony. Dobrze, że jechałem z lekarzem, klepnął mnie w plecy i mnie puściło, bo bym się udusił.

Z bardzo dobrej strony zaprezentowali się rekonwalescenci, "Grisza" Łaguta i Michael Jepsen Jensen. W przypadku Jensena wynik może nie jest powalający, ale wiadomo, że on jeszcze upadek z początku kwietnia odczuwa.

- Tak.

... upadającego na tor "Griszę" Łagutę? W większości częstochowscy kibice nie mieli okazji zobaczyć tego zdarzenia. Jego noga nie ucierpiała?

- W momencie upadku któregoś z naszych zawodników mam taki odruch, że jak najszybciej chcę być przy nim i z nim porozmawiać. Najchętniej bym się w to miejsce teleportował. W Gdańsku natomiast, gdy zobaczyłem, jak "Grisza" zaczyna koziołkować to mnie wkleiło w park maszyn. Nogi miałem jak z waty. Od razu pojawiły się czarne myśli. Generalnie tam była walka na wyjściu z pierwszego łuku, dodatkowo nierówno poszła w górę taśma i ogólnie to była dziwna sytuacja. Na szczęście, kiedy biegłem do niego, widziałem, że siada i się otrzepuje. Kamień spadł z serca. Nic poważnego mu się nie stało. Dalej jest z nami, ale przez chwilę powiało grozą. Upadek wyglądał nieciekawie, a wiadomo, że "Grisza" jest świeżo po kontuzji i kości są bardziej narażone na urazy. Całe szczęście, skończyło się tylko na strachu.

A w wyniku czego doszło do tego upadku? Zahaczył o kogoś, zabrakło dla niego miejsca, czy przyczyna była jeszcze inna?

- To była po prostu ostra walka między zawodnikami o jak najlepszą pozycję na wyjeździe z pierwszego łuku i tyle. To jest speedway. Tutaj nie ma miejsca na głębsze analizy. Zawodnicy często nie kalkulują, tylko po prostu jadą, bo widzą szansę na poprawę swojej lokaty. Zawsze na torze w wyścigu tych zawodników jest czterech. Wystarczy, że dwóch z nich pomyśli, by pojechać tą samą ścieżką w tym samym czasie i o wypadek nietrudno.

Jepsen Jensen we wtorek odpuścił mecz w lidze szwedzkiej. Nie ma obaw, że nie zjawi się w sobotę na kolejnym meczu Włókniarza?

- Wiedzieliśmy o tym, że Michael w Szwecji nie pojedzie, dlatego jego brak w składzie Dackarny Malilla nie był dla nas żadną niespodzianką. Jensen chce być jak najlepiej przygotowany do naszego pojedynku z Betard Spartą Wrocław. W środę ma wziąć udział w meczu ligi duńskiej. To też był jeden z powodów jego braku w Szwecji. Na razie nie chce on startować dzień po dniu. Do Częstochowy zamierza przyjechać na treningi i ze spokojem podejść do sobotniego meczu.

Mr Maximum, czyli Peter Kildemand jak go po meczu nazwałeś. Bezapelacyjnie to strzał w dziesiątkę? Czujesz wewnątrz radość i dumę, że ten zawodnik jedzie nadspodziewanie dobrze?

- Wiem o co ci chodzi zadając to pytanie… Jadąc z papierami do Danii, rozmawiając z nim wcześniej telefonicznie i wymieniając kilkanaście maili, wiedziałem, że rozmawiam z zawodnikiem, który może stanowić o sile Włókniarza, a nie tylko być jego dodatkiem. Zresztą chyba nasi fani, którzy przychodzą na stadion, nie chcą oglądać zawodników miernych. We Włókniarzu liczy się oddanie i walka do ostatnich metrów. Kontraktując Petera wiedzieliśmy, że jest to zawodnik, który nie ma wielkiej marki w światowym żużlu, ale stać go na bardzo dużo. Sam mi powiedział: Słuchaj stary, to już chyba jest ten czas. Mam 25 lat i nadeszła pora, aby w Ekstralidze spróbować, a myślę, że będzie dobrze. Odparłem mu, że przecież po to do niego dzwonię, aby go zatrudnić. Jeździmy w Ekstralidze po to, by osiągać sukcesy i chcemy, byś był członkiem naszej drużyny. Negocjacje były bardzo sympatyczne. Krótkie, treściwe, sensowne. Koniec końców jest u nas i po trzech kolejkach ligowych ma średnią biegową powyżej 2 punktów. Czy wiele osób się tego spodziewało? Ciężko mi tak oceniać. Podejrzewam, że teraz to mnóstwo ludzi będzie mówić, że oczywiście. Nie chcę, by zabrzmiało to buńczucznie i nie będę mówić, że wiedziałem, że Peter osiągnie takie rezultaty, aczkolwiek bardzo w niego wierzyłem i wiedziałem, że stać go na bardzo dużo. Cieszy również to, że już w trzecim meczu zdobył komplet punktów, który przyszedł mu z wielką łatwością.