Stefan Smołka: Lista najlepszych (cz. III) - uzasadnienie

Stefan Smołka 26 Stycznia 2014, 16:00

• Stefan Smołka: Najlepsi w historii (cz. II)

Sławomir Drabik - mistrz świata i dwukrotny indywidualny mistrz Polski

Co do kontrowersji - kilka zdań. Rune Holta ma współautorstwo w trzech złotych medalach MŚ dla Polski i dwa razy jest mistrzem naszego kraju (można podumać nad wagą tych osiągnieć i tylko tyle). Piotr Protasiewicz go wyprzedził, bo przy tej samej ilości złotych ma dwa srebrne laury DPŚ, podczas gdy Holta jeden. Z kolei Janusz Kołodziej jest przed Norwegiem tylko dlatego, że trzeci raz wygrał finał IMP. Inni Holcie w tym aspekcie nie dorównują. Rosemu, Gluecklichowi i Krzyśkowi Kasprzakowi (tu rzecz jest do odrobienia) zabrakło złota IMP, by Holtę zdystansować, z kolei np. Romkowi Jankowskiemu i Andrzejowi Huszczy zabrakło lepszych miejsc na podium MŚ. Inna kwestia, Jacka Golloba bronią przede wszystkim dwa złota w IMP, zaś srebro w DMŚ tylko tę pozycję wzmacnia. Roman Jankowski jest nieco wyżej, a Huszcza niżej od Jacka, bo Roman więcej dokazał w finałach IMŚ (choć też bez rewelacji) i w finałach IMP, a p. Andrzej w obu tych przypadkach notował wyniki nieco gorsze od starszego z braci Gollobów. Maciej Jaworek i Tomasz Jędrzejak są przed "Kostkiem" Pociejkowiczem, choć mi samemu serce tu pika inaczej, bo "Garbatego" pamiętam jak dziś, ale… liczą się fakty: tzn. tylko jeden czempionat krajowy i jedno miejsce czwarte, żadnych wyników światowych. Jaworek i Jędrzejak są "medalowo" lepsi. Jerzy Rembas upodobał sobie srebro, i w MŚ i MP nie miał żadnego złota, stąd jego pozycja nie mogła być inna, bo koledzy na tę złotą jabłoń zwycięstwa jednak śmielej wchodzili. Też mnie martwi niska pozycja w tym historycznym rankingu Andrzeja Tkocza, z którym mam przyjacielskie stosunki pomimo dzielących nas odległości, a jeszcze bardziej dopiero 58. pozycja idola mojego dzieciństwa Joachima Maja, którego czasem odwiedzam, zawsze z ogromną przyjemnością słucham jego opowiadań. W obu przypadkach mowa jest o "zaledwie" brązowych laurach DMŚ i - bardzo bliskich złota - ale nigdy nie ozłoconych finałach IMP tej dójki zawodników z dwóch różnych pokoleń rybnickiej szkoły żużla. Serce chciałoby inaczej, ale założone kryteria i prosty obiektywizm nie pozwalają na inne konkluzje. Adam Skórnicki - przed Rembasem, Cieślakiem, Cegielskim, Janem Muchą, i innymi, aż do Andrzeja Jurczyńskiego - to należna "nagroda" za sensacyjny tytuł IMP, a jedynie przy okazji - za widoczny niespotykany koloryt "Skóry" w żużlowej rodzinie.

Brałem pod uwagę osiągnięcia w kategorii wyłącznie seniorów. Uważam bowiem stanowczo, że sukcesy juniorskie powinny być drogą do celu, nie zaś celem samym w sobie, jak to często się u nas niestety dzieje. Trzeba wspierać juniorów wszelkimi siłami, ale broń Boże ich przedwcześnie hołubić. Mamy dużo młodych gwiazd, a potem nieraz pustych karier, gdy minie wiek ochronny. Dojrzałe talenty też jednak się zdarzają - jak w każdej epoce. Po osiągnięciu wieku seniora ich osiągnięcia będą sukcesywnie przebudowywać podobne tabele najlepszych. Powtórzę jeszcze, że nie jest to próba ustawienia kolejności najlepszych w Polsce żużlowców w ogóle (acz może być tego bliska), lecz jest jedynie logicznym, opartym na wiedzy szczegółowej zestawieniem wszystkich polskich medalistów MŚ i mistrzów Polski w historii. Gdyby ta lista miała stać się uniwersalnym rankingiem, to musiałaby brać pod uwagę dodatkowo przede wszystkim postawę poszczególnych zawodników w lidze. Może ktoś kiedyś opracuje miarodajny algorytm, uwzględniający wszystkie ważne składowe, a nawet ich znaczenie w poszczególnych epokach? Życzę powodzenia.

Na koniec wyznam, iż mam wśród żużlowców swój nr 1, kogoś cenionego za sportowy szczyt szczytów, ale i cechy czysto ludzkie. Mój własny wybór żużlowego bohatera w pierwszej chwili mnie samego zdziwił. Po przemyśleniu wiem - wątpliwości nie mam żadnych - jest największy. To temat na odrębne wypracowanie.

Stefan Smołka

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas!

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>