Sandra Rakiej: Jak zostać legendą

Sandra Rakiej 13 Marca 2013, 16:20

Zimą w świecie żużla zaczyna się walka zbrojeń. Zawodnicy szykują bazę sprzętową na kolejny sezon i wylewają siódme poty pracując nad kondycją fizyczną. Najlepsi już wkrótce staną do walki o tytuł indywidualnego mistrza świata. Zwycięży tylko jeden. Co decyduje o tym, że złoty medal zawisa na szyi konkretnego sportowca? Talent, umiejętności, ciężka praca, najlepszy sprzęt, a może łut szczęścia? Co czyni mistrza?

Do historii sportu przechodzą tylko najwięksi, najlepsi. Brutalne przysłowie mówi bowiem, że drugi na podium jest pierwszym na liście przegranych. Niemalże każdy młody sportowiec, który stawia pierwsze kroki w danej dyscyplinie, przychodzi na trening z marzeniem o zostaniu mistrzem świata. Nietrudno zakochać się w idolach z plakatów i telewizji, zachłysnąć kolorowym obrazkiem upamiętniającym moment triumfu. Szerokiej publiczności nie dane jest zazwyczaj zobaczyć tego, co stanowi o finalnym sukcesie. Zwycięstwa kosztują przecież wiele bólu, zmęczenia i poświęceń, na które należy się zgodzić decydując się na profesjonalną karierę.

Świat sportów motorowych nakłada na zawodników wiele wyzwań, gdyż na ich powodzenie składa się zarówno dyspozycja człowieka, jak i sprawność motocykli. Według niedawno opublikowanej listy FIM, w historii wyścigów torowych najwięcej tytułów zdobyli następujący zawodnicy: Ivan Mauger 9 (6 żużel + 3 długi tor), Nikolai Krasnikov 8 (ice speedway), Gerd Riss 8 (długi tor), Tony Rickardsson 6 (żużel), Ove Fundin 5 (żużel), Erik Gundersen 5 (3 żużel + 2 długi tor), Simon Wigg 5 (długi tor), Barry Briggs 4 (żużel), Ole Olsen 4 (3 żużel + 1 długi tor), Han Nielsen 4 (żużel), Robert Barth 4 (długi tor), Nicki Pedersen 3 (żużel), Joonas Kylmakorpi 3 (długi tor), Jason Crump 3 (żużel), Egon Muller 3 (długi tor), Kelvin Tatum 3 (długi tor). Kibicom znanych jest wiele innych nazwisk, które można by do tego panteonu dopisać za widowiskową jazdę czy niepowtarzalny styl. Pomimo niewątpliwych zalet i dużego talentu, nie wszystkim udaje się jednak sięgnąć po to, co w karierze sportowej najważniejsze – tytuł mistrza świata. Co zatem determinuje sukces w sportach motorowych?

Podpis: Aktualni mistrzowie świata FIM w wyścigach torowych. Od lewej: Joonas Kylmakorpi, Nikolai Krasnikov, Michael Jepsen Jensen, Chris Holder

Ogromna większość żużlowców wspomina, że ich pierwszy kontakt z motocyklem miał miejsce, gdy nie ukończyli nawet dziesiątego roku życia. Ci, którzy na dobre połkną bakcyla, zaczynają rywalizować w zawodach na mini-torze, potem przystępują do egzaminu na licencję. Co roku zaobserwować można kilku młodych sportowców, którzy wyróżniają się na tle innych. Szybko przebijają się do głównego składu drużyny, zyskują uznanie wygrywając z zawodnikami z Grand Prix. Mają w sobie pasję, młodzieńczą nonszalancję i ogromną chęć jazdy. Z pierwszymi sukcesami przychodzi zarówno sława jak i pieniądze. Wielu młodych żużlowców wpadło w pułapkę kariery od zera do bohatera. Juniorskie sukcesy dały im życie, o którym do tej pory tylko marzyli. Od treningu ważniejsze zaczynają być piękne samochody i szybkie dziewczyny. Imprezowy styl życia pochłonął już wielu, o których mówiono "to będzie kolejny mistrz świata". Wielki talent okazał się być niewystarczający, gdy zawodnik ukończył wiek juniora, napotkał pierwsze problemy czy uległ kontuzji. Problem ten zauważa Sabine Tyrvainen, znana w świecie sportu psycholożka, była współpracowniczka Tony'ego Rickardssona. - Młodzi sportowcy często wpadają w pułapkę. Wydaje mi się, że ich talent jest przez ludzi źle oceniany, przereklamowany. Zwycięstwa przychodzą im z początku z wielką łatwością i nigdy nie mają okazji, aby nauczyć się dyscypliny pracy nad sobą i rozwojem własnych umiejętności – stwierdza Sabine. Międzynarodowe sukcesy wymagają od zawodników wielkiego zaangażowania, ciężkiej pracy i uporu w dążeniu do celu. Niektórzy wybierają drogę na skróty. Okazuje się bowiem, że ich młodzieńcze marzenia wymagają zbyt wiele wysiłku, a wygodne życie jest na wyciągnięcie ręki. Błędy, wpadki, a nawet konflikty z prawem są tuszowane i tłumaczone przez promotorów i menadżerów. Upadek ze szczytu bywa bolesny i tylko jednostkom udaje się wyciągnąć wnioski i przezwyciężyć własne słabości. To bowiem one w głównej mierze stoją na drodze ku prawdziwej karierze. Chcesz zobaczyć swojego największego przeciwnika? Spójrz w lustro...