WTA Oeiras: Odnieść pierwsze zwycięstwo, Urszula Radwańska gra z Wickmayer

Łukasz Iwanek 28 Kwietnia 2014, 06:00

Urszula Radwańska w tym sezonie w głównym cyklu i w Pucharze Federacji legitymuje się bilansem meczów 0-7, na co składa się pięć porażek w I rundzie w imprezach rangi WTA (Acapulco, Indian Wells, Miami, Monterrey, Marrakesz) oraz dwie w narodowej drużynie. W wielkanocny weekend Polska wywalczyła awans do Grupy Światowej Pucharu Federacji, ale Urszula Radwańska w Barcelonie przegrała z Marią-Teresą Torro-Flor i Silvią Soler-Espinosą. Krakowianka jedyne dwa zwycięstwa w sezonie odniosła na początku lutego w turnieju ITF w Midland. Był to jej pierwszy występ po przerwie spowodowanej kontuzją barku.

Urszula Radwańska w tym sezonie jeszcze nie wygrała meczu w głównym cyklu

Jak zostało wspomniane w 1998 roku razem z ojcem Marciem przeniosła się na Florydę, aby rozpocząć nowe życie. Jednak trzy lata później wrócili do Belgii i Yanina miała dwuletni program szkoleniowy w Belgijskiej Federacji Tenisowej, po czym poszła własną drogą. W 2004 roku przeszła na zawodowstwo, cztery lata później była w Top 100 rankingu, a w 2009 roku, choć w US Open Series grała słabo, to na Flushing Meadows doszła do półfinału. Sezon 2009 zakończyła jednak niemiłym incydentem. Trzy razy nie podała informacji o miejscu pobytu na potrzeby przeprowadzającej kontrole agencji antydopingowej. W efekcie została zdyskwalifikowana na kilka miesięcy, ale odwołała się, a belgijski sąd uznał jej protest. W 2010 roku otrzymała dziką kartę do turnieju w Auckland, który wygrała, a następnie jako kwalifikantka doszła do IV rundy Australian Open i urwała seta Justine Henin.

Wsparciem była dla niej Akademia Patricka Mouratoglou, w której często trenowała. W maju 2010 roku, dwa tygodnie przed Rolandem Garrosem, przeszła operację łokcia w celu naprawienia uszkodzonej chrząstki, co było wynikiem wypadku samochodowego, jakiemu uległa osiem lat wcześniej. Do paryskiej lewy Wielkiego Szlema przystąpiła jako 16. rakieta globu i udało się jej wygrać dwa spotkania. Wickmayer, tak jak Justine Henin, straciła we wczesnym dzieciństwie matkę. Jej idolką była inna rodaczka, Kim Clijsters. U Yaniny od paru sezonów odzywają się problemy z plecami. W 2010 roku, w którym wspięła się na najwyższe miejsce w karierze (w kwietniu była 12. rakietą globu), poza triumfem w Auckland zanotowała pięć ćwierćfinałów (Miami, Birmingham, Stanford, Cincinnati, Bali) oraz IV rundę US Open.

W kolejnym sezonie dotarła do finału w Auckland i półfinału w Indian Wells, a także do ćwierćfinału w Paryżu (hala), Charleston, Brukseli i Den Bosch oraz do IV rundy Wimbledonu. Jednak z pięciu turniejów musiała się wycofać z powodu problemów z plecami. W 2012 roku grała w finale w Hobart i Bad Gastein, ale też z 10 turniejów odpadła w I rundzie, m.in. z Rolanda Garrosa, gdy w meczu z Robertą Vinci nie wykorzystała prowadzenia 5:1 w III secie oraz piłki meczowej. Ubiegły sezon był dla niej pierwszym od 2008 roku, który ukończyła poza Top 30. Rozpoczęła go obiecująco, bo od finału w Auckland (przegrała w nim z Agnieszką Radwańską) i III rundy Australian Open, ale później osiągnęła jeszcze półfinał w Eastbourne, a aż w 12 turniejach odpadła w I rundzie. W 2014 roku wygrała jak na razie siedem meczów, z czego trzy w drodze do ćwierćfinału w Ad-Dausze.

Yanina matkę straciła, gdy miała dziewięć lat, ale to nie jedyny trudny moment w jej życiu. Sześć lat temu w wypadku samochodowym zginął jej starszy brat. - To uczyniło mnie silniejszą, pozwala mi patrzeć na pozytywne strony życia. Każdego dnia mam nadzieję, że mama jest ze mnie dumna, bez względu na to gdzie jest - mówiła w 2010 roku półfinalistka US Open 2009. To podczas choroby matki, odkryła w sobie zamiłowanie do tenisa. - Kolega zaproponował mi byśmy zagrali, więc mogłam odciągnąć mój umysł od tych trudnych rzeczy.

Wickmayer to była mistrzyni portugalskiej imprezy. W 2009 roku pokonała w finale Jekaterinę Makarową. Drugi występ w Oeiras Belgijka zanotowała w ubiegłym sezonie - odpadła wówczas w II rundzie po porażce z finalistką dwóch ostatnich edycji imprezy, Carlą Suarez. Radwańska w dwóch poprzednich startach wygrała tutaj po jednym meczu. W 2011 roku pokonała Anastasiję Sevastovą, a w ubiegłym sezonie sprawiła niespodziankę eliminując Dominikę Cibulkovą.

Wickmayer to tenisistka, która lubi podejmować ryzyko na korcie, nie zwalnia ręki nawet w trudnych momentach, gdy przychodzi jej bronić break pointów, piłek setowych czy meczowych, a wręcz nawet wtedy jeszcze bardziej przyspiesza. Gdy jest w formie, jest w stanie zmusić do wysiłku największe gwiazdy kobiecego tenisa, ale taka gra obraca się przeciwko niej, gdy nie grzeszy skutecznością, a w ostatnich sezonach obserwujemy jej szarpanie się z samą sobą. W ubiegłym roku w drodze do ćwierćfinału w Luksemburgu Belgijkę pokonała Katarzyna Piter. Z Wickmayer bilans spotkań 4-1 ma Agnieszka Radwańska. Jeśli młodsza z krakowskich sióstr zaprzyjaźni się z portugalską mączką (z hiszpańską jej się to nie udało w świąteczny weekend), wtedy ma szanse na zwycięstwo, tylko potrzeba konsekwentnej, agresywnej gry, jakiej w tym sezonie w wydaniu Urszuli jeszcze nie widzieliśmy. Potrzeba aktywnej postawy, jak w meczu z Aną Ivanović w Monterrey, tylko na dłuższym odcinku czasowym.

Portugal Open, Oeiras (Portugalia)
WTA International, kort ziemny, pula nagród 250 tys. dolarów
poniedziałek, 28 kwietnia

Bilans spotkań pomiędzy Urszulą Radwańską a Yaniną Wickmayer (główny cykl):

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas! Na Twitterze też nas znajdziesz!

Oglądaj mecze WTA Tour z udziałem Igi Świątek, Magdy Linette i innych topowych zawodniczek w serwisie CANAL+ online. (link sponsorowany)