Łzy Hingis, serce Gugi i Pelé, czyli niezapomniane chwile Roland Garros

Krzysztof Straszak 26 Maja 2010, 10:20

W 1999 roku Australijczyk Andrew Ilie po zwycięskim piątym secie rozerwał koszulkę i rzucił ją w trybuny. Najsłynniejsza scena "rozbierana" miała miejsce przed sześcioma laty, gdy po spektakularnej wymianie Marat Safin opuścił przy siatce spodenki, za co sędzia ukarał go odjęciem punktu. Rok wcześniej mecz finałowy między Juanem Carlosem Ferrero i Martinem Verkerkiem zakłócił człowiek, którego jedynym okryciem były dyndające u krocza piłki tenisowe.

Kobiety wytrzymują mniej, ale także potrafią stworzyć widowisko. Po trwającym niemal dwie i pół godziny ćwierćfinale edycji 1997 Iva Majoli (potrzebowała szóstego meczbola) padła na kort, a po chwili przez siatkę przeskoczyła i położyła się obok rywalka, a prywatnie dobra znajoma Ruxandra Dragomir.

Atmosfera Roland Garros to także publiczność. Monica Seles debiutując na korcie centralnym w 1989 roku przyniosła ze sobą bukiety kwiatów, które przed meczem ku konsternacji rywalki zaczęła rozdawać widzom. Trzy lata potem na ćwierćfinale Korda - Czerkasow doliczono się ledwie... 20 osób. Podczas edycji 1998, na kilka miesięcy przed piłkarskimi mistrzostwami świata, publiczność tenisowa ćwiczyła meksykańską falę, a dwa lata później śpiewała razem z Yannickiem Noah.

Piłka nożna dosłownie zagościła na korcie centralnym po finale, kiedy z Carlosem Moyą i Àleksem Corretją podczas dekoracji żartował sobie sam król futbolu Pelé. Finały na przełomie wieków w ogóle przyniosły wiele emocji. W 1999 roku nastoletnia jeszcze Martina Hingis po przegranej ze Steffi Graf uciekła do szatni i wyszła, zapłakana, dopiero w czułych objęciach matki. W 2001 roku po trzecim triumfie na Paryżu Guga Kuerten narysował rakietą na korcie serce, po czym położył się w środku.