Przepraszamy za opóźnienie - sezon 2013/2014 w wykonaniu PGE Skry Bełchatów

Po kompletnie nieudanym i zakończonym na 5. miejscu sezonie, najbardziej utytułowany polski zespół ostatniej dekady odrodził się niczym feniks z popiołów.

Dominika Pawlik 20 Maja 2014, 12:00

PGE Skra Bełchatów ściągając do siebie Miguela Falaskę i Stephane'a Antigę, musiała liczyć się z tym, że bez względu na wszystko, to będzie sezon wyjątkowy. Przede wszystkim zakontraktowanie na stanowisko trenera byłego zawodnika, ale bez żadnego doświadczenia, nie było nowością w sportowym światku, ale swego rodzaju eksperymentem. Teraz można powiedzieć, że udanym, a w te same ślady idzie Sir Safety Perugia, zatrudniając Nikolę Grbicia.

Drugi ważny aspekt pojawił się już w trakcie sezonu, kiedy doświadczony francuski przyjmujący zgodził się przyjąć posadę trenera reprezentacji Polski. Gdyby tego nie zrobił, może jeszcze przez kolejny rok walczyłby na parkietach PlusLigi? Ten sezon był więc ostatnim dla najlepszego zagranicznego zawodnika w historii naszej rodzimej ligi, a kiedy PGE Skra odpadała kolejno z Pucharu CEV i Pucharu Polski, wydawało się, że ukoronowanie kariery Antigi może nie być takie, na jakie ten zawodnik zasłużył. Ostatecznie - udało się! Falasca zdjął przyjmującego na chwilę przed zakończeniem ostatniego spotkania, a ten został nagrodzony brawami, przeznaczonymi tylko dla siebie.

PGE Skra powróciła na tron, a po finałach zawodnicy i sztab na ulicach miasta zaprezentowali się w koszulkach z zegarem, wskazującym na godzinę ósmą (symbolicznie - ósmy tytuł zdobyty przez drużynę) i podpis "Przepraszamy za opóźnienie".

Przed sezonem

Wiosną 2013 roku PGE Skra Bełchatów stanęła nad krawędzią. Klub, który przez lata dominował w lidze, zamiast zrewanżować się Asseco Resovii Rzeszów za przegrany finał ligowy rok wcześniej, walkę o ligowe medale zakończył w ćwierćfinale (przegrywając właśnie z ekipą z Podkarpacia). Fatalny sezon, który pokazał, że bełchatowianom uciekła już nie tylko Europa (przykra porażka z Arkasem Izmir), ale również krajowa konkurencja (zakończenie rozgrywek PlusLigi za plecami czterech rywali!), musiał doprowadzić do zmian.

Pierwszą, najoczywistszą ofiarą porażek okazał się trener Jacek Nawrocki. Zarzutów bo jego adresem było sporo. Od przestawienia Mariusza Wlazłego na pozycję przyjmującego począwszy, przez fatalne ruchy transferowe (pamięta ktoś jeszcze Dejana Vincicia?) czy pomijanie w wyjściowym składzie dobrze dysponowanego Wytze Kooistry, na kiepskiej kondycji fizycznej często uskarżających się na urazy zawodników. Nawet sprzyjający trenerowi prezes Konrad Piechocki zdawał sobie sprawę, że tego eksperymentu kontynuować nie można.

Cięcie było szybkie, dzięki czemu udało się w porę zacząć pracę nad zupełnie nowym zespołem. Opiekunem zespołu został znakomity rozgrywający Miguel Falasca, który ledwo skończył w Rosji swój ostatni sezon kariery zawodniczej. Komentatorzy mieli w związku z tą nominacją wiele wątpliwości, ale Argentyńczyk z hiszpańskim paszportem przez całą karierę umiejętnie dowodził spod siatki kolejnymi zespołami, a w Bełchatowie spędził jako siatkarz 4 lata. Z jego osobą wiązało się zresztą pierwsze poważne wzmocnienie zespołu w postaci ściągnięcia z powrotem po dwuletniej banicji w Bydgoszczy Stephane'a Antigi - prywatnie przyjaciela Falaski.

Abstrahując od debiutującego trenera, to właśnie w kontekście składu personalnego Skry było najwięcej niewiadomych, zwłaszcza że wiadomym było, iż do dalszej współpracy nakłonić nie uda się Aleksandara Atanasijevicia i Michała Winiarskiego. Najpierw do pozostania w klubie nakłonić trzeba było zniechęconego do gry (zwłaszcza na pozycji przyjmującego) przez poprzedniego trenera Wlazłego. Następnie przyszła pora na szukanie wzmocnień. Do Bełchatowa, oprócz Antigi trafili więc: utalentowany środkowy Andrzej Wrona, wynaleziony w mało siatkarskiej Austrii na potrzeby szerokiej kadry narodowej przez Andreę Anastasiego Wojciech Włodarczyk, solidny francuski przyjmujący Samuel Tuia oraz młody rozgrywający reprezentacji Serbii Aleksa Brdjović.

Miguel Falasca stworzył drużynę wartą złotego medalu

Największe ryzyko, ale również nadzieje wiązane były jednak z pozyskaniem dwóch Argentyńczyków: Nicolasa Uriarte i Facundo Conte. Pierwszy nie spotkał się z wielkim entuzjazmem, gdyż ze Skrą łączony był jego bardziej znany rodak: Luciano De Cecco. Pozyskanie Niko uznano więc raczej za skutek fiaska poszukiwań gracza z najwyższej światowej półki (jak bardzo krzywdzące były te opinie przekonać można było się już kilka tygodni później, ale o tym za chwilę). Z Conte problem był inny. Kreowany na przyszłą gwiazdę siatkówki przyjmujący latem miał poddać się poważnej operacji i nie dość, że dla zespołu byłby przez kilka miesięcy bezużyteczny, to jeszcze nie było pewności, że znów będzie w stanie wrócić do najwyższej dyspozycji sprzed urazu. - Bardzo się cieszę ze składu, jaki mam do dyspozycji. Pracowaliśmy nad nim wspólnie z prezesem i jestem bardzo zadowolony z tego, co osiągnęliśmy przyznał na początku wrześnie po meczu towarzyskim z Polonią Londyn Falasca. I miał tylko jedno marzenie: zdążyć zgrać wszystkie trybiki przed play-off...

Wzloty i upadki

PGE Skra Bełchatów nieźle zaczęła sezon, obejmując po 3. kolejce pozycję lidera i pozostając jedyną niepokonaną drużyną w lidze. Tego miana pozbawiła ich porażka z beniaminkiem w Radomiu, choć w tamtym momencie można było ją ewentualnie usprawiedliwiać, z perspektywy czasu to jedna z dwóch większych wpadek w sezonie ligowym. Podopieczni Falaski przegrywali jeszcze w Kędzierzynie-Koźlu oraz Jastrzębiu, ale w obu wypadkach po walce (szczególnie w tym drugim meczu). Upadkiem był jednak mecz na Podpromiu, z Aleksą Brdjoviciem w wyjściowej szóstce, bo Nicolas Uriarte jeszcze nie doszedł do siebie po zabiegu kolana. Asseco Resovia przerwała wtedy passę 33 wygranych setów PGE Skry i pokazała, że jest głównym faworytem do zwycięstwa w lidze.

Bełchatowianie przegrali jeszcze jedno spotkanie, ale ciężko je zakwalifikować do upadków lub do wpadek. Był to ostatni mecz sezonu zasadniczego, PGE Skra nie mogła już awansować, nikt nie mógł jej wyprzedzić. Chory był Wlazły, na ból narzekał Wrona, a kilku podstawowym zawodnikom Falasca po prostu pozwolił odpocząć po trudach spotkania w Pucharze CEV. Na boisko w starciu z Effectorem Kielce oddelegował m.in. Jędrzeja Maćkowiaka i Łukasza Pietrzaka. Pomimo mocno okrojonego składu, bełchatowianie byli o krok od zwycięstwa, ostatecznie polegli w tie-breaku. - My chcieliśmy zagrać dobre spotkanie, a także udowodnić, jako zawodnicy, którzy nie wychodzą w szóstce, że potrafimy też grać na wysokim poziomie. Udawało się to przez dłuższy czas i nie było tu żadnej matematyki - zapewnił Włodarczyk.

Jeśli nazwać przegrane w Pucharze CEV i Pucharze Polski upadkami, to PGE Skra odrodziła się po nich jak feniks z popiołów. Bełchatowianie w play-offach nie przegrali ani jednego meczu, wyciągając wnioski ze wszystkich poniesionych wcześniej porażek. Wyjątkowo zabrakło w tym sezonie walki w finale, a powiedzenie "co cię nie zabije, to cię wzmocni" nabrało rzeczywistego wymiaru.

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas! Na Twitterze też nas znajdziesz!

Komentarze (1)

rr778 21-05 08:15 Zgłoś komentarz

Najlepszy ruch: wyp... Nawrockiego, potem powrót Antigi, przyjscie Uriarte i Conte oraz powrot Wlazłego na pozycje atakującego. Reszta juz była formalnoscia, nie liczac wywalenia z 6
Czytaj całość
Plinskiego. Asseco niestety nie trafiło z transferami (patrz Veresz) plus kontuzja Achrema, ZAKSA jak zawsze koniec ligi slabiutki, Jastrzebie - 2-3 zawodnikami Mistrza sie nie zdobedzie !I tak to SKRA znow zostala Mistrzem. GRATULACJE !

1 0 Odpowiedz

Pokaż odpowiedzi