Imponująca postawa Polek. Biało-Czerwone z sukcesem pożegnały MŚ 2021 kobiet

krótkiego przestoju, praktycznie nie było się do czego przyczepić. Bardzo dobrze oglądało się pierwszą połowę...i fragment drugiej. Generalnie w II połówce nasze spuściły nieco z tonu. Mam tu na myśli przede wszystkim obronę - po zmianie stron nie widziałem takiej agresywności, jak w pierwszych 30 minutach, i to mi się nie podobało. Był taki moment, że rywalki zniwelowały przewagę z -10 na chyba -6. Przyznam, że miałem obawy, czy to dowieziemy do końca. Na szczęście udało się. Co do wyróżnień indywidualnych, to na mnie największe wrażenie zrobiła Romka. Bezapelacyjna MVP tego spotkania. Bramki, asysty ( w tym te z gatunku no look pass). Widziała dużo na parkiecie, poza tym silna i zwrotna. Widać, że dobrze przepracowała okres przygotowujący ją do gry, po tej przerwie o której mówili komentatorzy ( kontuzja, macierzyństwo). Ada Płaczek też oczywiście dołożyła swoje i zagrała świetny mecz, ale do jej postawy w bramce zdążyłem się już trochę przyzwyczaić, natomiast Romki już dawno nie widziałem w takiej formie i dyspozycji jak dziś, dlatego pełnie uznanie dla niej. Ps. I jeszcze słówko o kołowych. Oglądając I połówkę przyznam, że mnie olśniło. Gdzie jest Szarawaga? - pytałem. W II połowie Asia już się pojawiła, ale na dość krótko. Nie rozumiem dlaczego trener Senstad piłował ciągle tą Matuszczyk (nic do niej nie mam), a Szarawagę wpuszczał tylko na jakieś ogony? Ktoś mi to wytłumaczy? Jeśli Asia jest po jakimś urazie czy chorobie, to jestem w stanie to zrozumieć, ale jeśli nie to bardzo dziwna decyzja trenera.

(19), Czarnogórę (22 - najsłabszy występ w historii, jeśli nie liczyć przegranych eliminacji przed 2010 r.) i Słowację (25/26).

spróbował zagrać 7/6 co również skończyło się łatwą stratą bramki. To wszystko jednak pod kontrolą wyniku ,więc ok takie ruchy też trzeba kiedyś realizować. Mimo że przeciwniczki trochę słabsze fizycznie to wcale nie oznacza że z nimi nie można przegrać. Dlatego znowu należy pochwalić dziewczyny za aktywność od początku do końca. Bezsprzecznie Płaczek to postać nr.1 Od momentu gdy nasza przewaga osiągnęła 6 bramek widać było większy luz. Wówczas na 3 indywidualne akcje zdecydowała się Ola Rosiak. I za trzecim razem już odrobinę wyglądało jak by ją poniosło. Ok jest zawodniczką potrafiącą mocno rzucić ale co za dużo to ....jesteśmy drużyną i trzeba szukać dobrze ustawionych koleżanek a nie tylko grać na siebie. Podobała mi się również Roszak i jej niesygnalizowane asysty. Poza tym jest silna więc może aktywnie włączyć się w zastawianie. Ogólnie okazuje się że indywidualne atuty poszczególnych dziewczyn pokazują że potencjał jest. W obronie nie jest źle. Dużą aktywnością można osiągnąć bardzo dużo. Owszem czasem ktoś wyłamie się , przestrzeli wyjście i mamy dziurę. Trzeba tego unikać choć przechwyty też są pożądane więc tylko czytać grę i próbować trzeba. No i ofensywa. Mało wykorzystywaliśmy skrzydła bo nie musieliśmy. Przeciwniczki w środkowej strefie nie były nie do przejścia więc graliśmy tam sporo. Ale. Wyszło całkiem dobrze ale ja zastrzeżenia mam bo jak się chce osiągać więcej to trzeba radzić sobie z mocniejszymi obronami jak dziś i w tym kontekście nie wszystko mi się podobało. Ciągle nie najlepiej wygląda współpraca ze środkiem ale nie mam na myśli tylko Matuszczyk . Każda zawodniczka po krzyżówce która wchodzi w środek powinna odcinać obronę i dawać zasłonę atakującej a takich wejść było mało. Mecz z Francją dokładnie pokazał gdzie jesteśmy mocni a gdzie słabi. Potrzebujemy teraz meczy z mocniejszymi rywalkami by nauczyć się grać z nimi. Te dwa zwycięstwa na pewno przydadzą się dziewczynom. Mam wrażenie że potencjał jest ale że to trochę zbieranina która nie gra jak jedna za wszystkie. To trochę jak by one same nie miały do siebie zaufania że razem mogą wznieść się na wyżyny. Potrzebujemy parę zwycięstw by dziewczyny uwierzyły w siebie i w tą drużynę.

grać w reprezentacji, ale jeśli nie, to pewnie marzyła o nieco innym pożegnaniu.

mogłoby być nawet 14. przed Koreą Płd.), w przeciwnym razie wylądujemy o dwa miejsca niżej. Dziś potwierdziło się, że najlepszą formę na MŚ zachowały Płaczek, Romka i Nocuń, na spory plus też Achruk, Balsam, Matuszczyk i momentami Rosiak (za mecze z Rosją i dzisiejszy). Szkoda, że Gęga na pożegnanie z reprezentacją nie zaliczyła trafienia na MŚ, ale przynajmniej nie zakończyła meczu przedwcześnie.