Hlebowicki lepszy niż Nowitzki - wywiad z Toddem O'Brienem, nowym środkowym MKS-u Dąbrowa Górnicza
- Ależ myślałem! Michał powiedział mi kiedyś, że uważa, iż polska ekstraklasa byłaby dla mnie dobrym miejscem. Stwierdził, że po lidze łotewskiej polska liga byłaby dla mnie, i dla innego Amerykanina P.J. Hillsa, idealna jako kolejny krok w karierze. Zresztą, Michał, ze względu na wiek, był dla nas kimś w roli mentora. Gdy tylko potrzebowaliśmy informacji na temat tego, czy tamtego klubu, pytaliśmy się właśnie jego.
Wiesz, pamiętam tamtą rozmowę jakby była wczoraj. To szalone jak ten czas leci. Michał to człowiek, którego bardzo cenię, świetny kumpel z drużyny, jeden z lepszych jakich miałem. Wszyscy, którzy z nim grali, powiedzą to samo. Chciałbym mieć tak długą i tak pełną sukcesów karierę, jaką on miał. Ponad 20 sezonów jako profesjonalista. Niesamowite!
Na razie MKS Dąbrowa Górnicza to twój czwarty klub w profesjonalnej karierze. Wcześniej grałeś w Japonii, we Francji i na Łotwie. Gdzie grało ci się najlepiej i żyło najlepiej?
- Ciężko powiedzieć jednoznacznie. Na Łotwie było super, ale pewnie też dlatego, że to był mój pierwszy sezon poza Stanami Zjednoczonymi, więc Jekapbils zawsze będzie dla mnie wyjątkowym miejscem. To małe miasto, ale ma świetną atmosferę. Za to francuskie Nantes jest absolutnie bajeczne, piękne. Duże, czyste, blisko oceanu.
Todd O'Brien w trykocie Oita Heat Devils
- Mimo wszystko myślę, że Nantes było najmocniejsze. Ale też np. w Japonii miałem ciekawy zespół. Potrafiliśmy pokonać np. najbardziej sławną ekipę w tym kraju, z Okinawy. To było już po sezonie zasadniczym, w 1/8 finału (play-off w Japonii zaczynają się właśnie od tego etapu - przyp. M.F). W pierwszym meczu pokonaliśmy ich 74:67 (O'Brien miał 12 punktów i 11 zbiórek w 19 minut) i potrzebowaliśmy jeszcze jednego zwycięstwa. Niestety, tylko ich wkurzyliśmy tą wygraną i drugi mecz przegraliśmy wysoko (śmiech) (ekipa O'Briena przegrała 68:92, Amerykanin do 12 punktów dodał siedem zbiórek).
Wiesz co, mam jednak nadzieję, że po tym sezonie będę mógł powiedzieć, że moje najlepsze koszykarskie chwile to te kilka miesięcy spędzone w Dąbrowie Górniczej, a MKS to najlepszy zespół, w którym grałem (śmiech).
A zatem: jakie masz oczekiwania w związku z podpisaniem umowy w Polsce?
- Chciałbym, żebyśmy zagrali w play-off i byli jedną z najlepszych drużyn w kraju. Sądzę, że polska liga będzie dla mnie wyzwaniem, ale jestem gotowy. Podpisując umowę z MKSem, dokonałem świadomego wyboru i zrobiłem krok naprzód. Chcę, by moja drużyna była zadowolona ze mnie. Ogółem, oczekuję sezonu pełnego sukcesów i... srogiej zimy (śmiech). Moja siostra była w Polsce kilkukrotnie gdy studiowała zagranicą i pokochała wasz kraj. Opowiadała mi wiele o Polsce.
Zdarza się, że przyjeżdżają do Polski zawodnicy, np. z Teksasu czy Kalifornii, gdzie śnieg pada raz na kilkanaście lat. Ty masz podobne doświadczenia?
- Nie, ja jestem z Filadelfii! Wiem co to srogie zimy.
Fan 76ers i Allena Iversona, jak mniemam?
- Oczywiście! Byłem w szkole podstawowej, gdy 76ers doszli do finału NBA i grali z Los Angeles Lakers. Oglądałem ich nieustannie. Kojarzysz tę akcję, w której Iverson rzucił punkty, a potem przeszedł nad Tyronem Lue? Widziałem ją, tam na miejscu.
Chyba trochę ci zazdroszczę (śmiech). Na koniec wyjaśnij proszę swoje pochodzenie - nazwisko masz irlandzkie, ale wszędzie, gdzie czytałem o tobie, widniejesz tylko jako Amerykanin.
- Pochodzenie mojego ojca jest irlandzkie, natomiast moja mama jest Włoszką. Ja jestem miksem narodowościowym, można powiedzieć (śmiech), tym bardziej, że ojciec mojej mamy, mój dziadek, wychował się w Kanadzie. Od dziecka dużo podróżowałem i teraz, gdy mogę grać w koszykówkę w różnych miejscach na świecie, czynię podobnie.
Obywatel świata zatem...
- Ładnie powiedziane. Dziękuję.
