Z kartek kalendarza - 17 września: Krzysztof Kasprzak mistrzem świata. Tragedia Erika Gundersena

Przemysław Jany 17 Września 2016, 15:21

WP SportoweFakty / Wojciech Tarchalski / Na zdjęciu: Krzysztof Kasprzak

W sezonie 1953 Walijczyk Freddie Williams na Wembley Stadium w Londynie zwyciężył w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata. Zawodnik gospodarzy Split Waterman został wicemistrzem, a Goeff Mardon z Nowej Zelandii stanął na trzecim stopniu podium pokonując w barażu Szweda Olle Nygrena.

Wyniki finału IMŚ:
1. Freddie Williams (Walia) - 14 pkt.
2. Split Waterman (Anglia) - 13
3. Geoff Mardon (Nowa Zelandia) - 12+3
4. Olle Nygren (Szwecja) - 12+2
5. Jack Young (Australia) - 10
6. Ronnie Moore (Nowa Zelandia) - 9
7. Jeff Lloyd (Anglia) - 8
8. Arthur Forrest (Anglia) - 7
9. Aub Lawson (Australia) - 7
10. Brian Crutcher (Anglia) - 6
11. Rune Sormander (Szwecja) - 5
12. Graham Warren (Australia) - 5
13. Eric Williams (Walia) - 4
14. Alan Hunt (Anglia) - 3
15. Dick Bradley (Anglia) - 2
16. Jack Biggs (Australia) - 2
Rez. Dent Oliver (Anglia) - 1
Rez. Arthur Payne (Australia) - ns
Rez. Louis Lawson (Anglia) - ns
Rez. Maury Dunn (Nowa Zelandia) - ns

W 1972 roku Ole Olsen reprezentujący klub z Vojens okazał się bezkonkurencyjny podczas finału Indywidualnych Mistrzostw Danii. Na owalu Esbjerg Bent Norregard Jensen wywalczył tytuł wicemistrzowski, a Niels Schelde sięgnął po medal brązowy.

Wyniki zawodów:
1. Ole Olsen - 15 pkt.
2. Bent Norregard Jensen - 13
3. Niels Schelde - 12
4. Kurt Bogh - 11
5. Arne Andreasen - 10
6. Otto Larsen - 9
7. Ervin J. Hansen - 8
8. Hans Hansen - 8
9. Frank Jahn - 8
10. Jorgen Mogensen - 7
11. Erik Gron - 5
12. Henning Edsberg - 4
13. Erling Rasmussen - 4
14. Erik Tillgard - 3
15. Kurt Schelde - 2
16. Mogens Dam - 1

Zespół gospodarzy - Jeremy Doncaster, Kelvin Tatum, Paul Thorp, Simon Wigg i Simon Cross w sezonie 1989 wywalczyli złoty medal Drużynowych Mistrzostw Świata. Na brytyjskim owalu w Bradford tytuł wicemistrzowski powędrował do drużyny duńskiej. Szwedzi zajęli trzecie miejsce. W trakcie pierwszego biegu wypadkowi uległ Duńczyk Erik Gundersen, kontuzja jakiej doznał zakończyła jego karierę

Wyniki finału DMŚ:

I. Anglia - 48 pkt.
Jeremy Doncaster - 13
Kelvin Tatum - 12
Paul Thorp - 12
Simon Wigg - 11
Simon Cross - 0

II. Dania - 34 pkt.
Hans Nielsen - 11
Gert Handberg - 9
John Jorgensen - 7
Brian Karger - 7
Erik Gundersen - 0

III. Szwecja - 30 pkt.
Mikael Blixt - 10
Per Jonsson - 8
Tony Olsson - 7
Erik Stenlund - 5
Jimmy Nilsen - 0

IV. Stany Zjednoczone - 8 pkt.
Kelly Moran - 6
Greg Hancock - 2
Ronnie Correy - 0
Lance King - 0
Rick Miller - 0

Anglik Kelvin Tatum na torze Scheessel w 1995 roku sięgnął po złoty medal Indywidualnych Mistrzostw Świata na długim torze. Jego rodak Simon Wigg stanął na drugim stopniu podium, a reprezentant RFN Walter Scherwitzki został brązowym medalistą.

Wyniki finał IMŚ na długim torze:
1. Kelvin Tatum (Wielka Brytania) - 20+5 pkt.
2. Simon Wigg (Wielka Brytania) - 20+4
3. Walter Scherwitzki (Niemcy) - 18
4. Marvyn Cox (Wielka Brytania, lic. niemiecka) - 17
5. Bohumil Brhel (Czechy) - 17
6. Karl Maier (Niemcy) - 14
7. Jason Crump (Australia) - 13
8. Ales Dryml (Czechy) - 12
9. Simon Cross (Wielka Brytania) - 11
10. Andre Pollehn (Niemcy) - 6
11. Jeremy Doncaster (Wielka Brytania) - 6
12. Philippe Berge (Francja) - 5
13. Robert Barth (Niemcy) - 4
14. Anne van der Helm (Holandia) - 4
15. Bernd Diener (Niemcy) - 3
16. Stefan Danno (Szwecja) - 3
17. Zdenek Schneiderwind (Czechy) - 3
18. Steve Bishop (Wielka Brytania) - 1
Rez. Steve Schofield (Wielka Brytania) - ns

W 2000 roku o złotym medalu Drużynowych Mistrzostw Świata decydował bieg dodatkowy. Na torze w Coventry w biegu dodatkowym o pierwsze miejsce lepszy okazał się Szwed Tony Rickardsson, który zapewnił zawodnikom Trzech Koron triumf. Reprezentant gospodarzy Mark Loram został wówczas wykluczony i Anglicy musieli zadowolić się medalem srebrnym. Na trzecim stopniu podium stanął zespół Stanów Zjednoczonych.

Wyniki finału DMŚ:

I. Szwecja - 40+3 pkt.
Tony Rickardsson - 16 (3)
Peter Karlsson - 12+2
Henrik Gustafsson - 10+1
Mikael Max - 2
Niklas Klingberg - 0

II. Anglia - 40+w pkt.
Joe Screen - 12+1
Mark Loram - 11+1 (w)
Chris Louis - 8+2
Carl Stonehewer - 5+1
Martin Dugard - 4+1

III. Stany Zjednoczone - 35 pkt.
Greg Hancock - 16+1
Billy Hamill - 10
John Cook - 7+1
Sam Ermolenko - 2+2
Brent Werner - 0

IV. Australia - 29 pkt.
Jason Crump - 13
Leigh Adams - 12+1
Ryan Sullivan - 2+2
Todd Wiltshire - 2
Craig Boyce - 0

W 2005 roku o zwycięstwie w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów decydowało losowanie. Wskutek opadów deszczu zawody w Wiener Neustadt przerwano po dwunastu wyścigach, ze względu na fakt, że nie doszło do bezpośrednich rywalizacji wszystkich zawodników, złoty medal rozlosowano między żużlowcami z równą liczbą punktów. Więcej szczęścia miał wówczas reprezentant Polski Krzysztof Kasprzak. Czech Tomas Suchanek musiał zadowolić się miejscem drugim. Szwed Fredrik Lindgren w biegu barażowym uporał się z Pawłem Hlibem (Polska) i sięgnął po brązowy krążek.

Wyniki finału IMŚJ:
1. Krzysztof Kasprzak (Polska) - 8 pkt.
2. Tomas Suchanek (Czechy) - 8
3. Fredrik Lindgren (Szwecja) - 7+3
4. Paweł Hlib (Polska) - 7+2
5. Marcin Rempała (Polska) - 6
6. Antonio Lindbaeck (Szwecja) - 6
7. James Wright (Anglia) - 5
8. Edward Kennett (Anglia) - 4
9. Daniel King (Anglia) - 3
10. Krystian Klecha (Polska) - 3
11. Jonas Davidsson (Szwecja) - 3
12. Thomas Stange (Niemcy) - 3
13. Christian Hefenbrock (Niemcy) - 3
14. Adrian Miedziński (Polska) - 2
15. Martin Smolinski (Niemcy) - 2
16. Fritz Wallner (Austria) - 0
17. Morten Risager (Dania) - 0
18. Mathias Schultz (Niemcy) - 0

W 2006 roku Rybniku w finale Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów zwyciężyli zawodnicy gospodarzy. Złoto dla Polski wywalczyli Krzysztof Buczkowski, Adrian Miedziński, Paweł Hlib, Karol Ząbik i Paweł Miesiąc.

Wyniki zawodów:

I. Polska - 41
Krzysztof Buczkowski - 5
Adrian Miedziński - 8
Paweł Hlib - 12
Karol Ząbik - 13
Paweł Miesiąc - 3

II. Szwecja - 27
Robert Petterson - 0
Fredrik Lindgren - 15
Sebastian Alden - 4
Ricky Kling - 0
Thomas H. Jonasson - 8

III. Dania - 26
Klaus Jakobsen - 1
Morten Risager - 4
Nicolai Klindt - 12
Henrik Moller - 5
Kenneth Hansen - 4

IV. Niemcy - 25
Christian Hefenbrock - 10
Tobias Kroner - 7
Kevin Wolbert - 6
Max Dilger - 2
Tobias Busch - ns

17 września urodzili się:

Nigel Boocock (ur. 1937) - wielokrotny finalista Indywidualnych Mistrzostw Świata w tym czwarty zawodnik tych zmagań w 1969 roku. Medalista Drużynowych Mistrzostw Świata (1960 - 2 m., 1964 - 3 m., 1965 - 3 m., 1968 - 1 m., 1969 - 2 m., 1970 - 2 m.), Mistrzostw Świata Par (1969 - 3 m., 1970 - 3 m.), Indywidualnych Mistrzostw Australii (1968 - 2 m.) i Indywidualnych Mistrzostw Wielkiej Brytanii (1965 - 2 m., 1969 - 2 m., 1972 - 2 m.).

Nigel Sadler (ur. 1978) - Australijczyk, brązowy medalista Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów (1999) i Indywidualnych Mistrzostw Australii (1999). Medalista Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Australii (1996 - 3 m., 1997 - 2 m., 1999 - 1 m.). Złoty medalista Drużynowych Mistrzostw Wielkiej Brytanii (1999). Reprezentant klubu z Częstochowy.

Jozsef Tabaka

17 września odeszli od nas:

W 1996 roku, Jerzy Gozdek (Polska), urodzony 23 maja 1932 w Gdyni.

W 1993 roku, Kazimierz Tyliński (Polska), urodzony 13 marca 1942 w Siekowie.

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>