Niesmak po półfinale IMP. Tomasz Gapiński: Po co rozgrywać eliminacje?

udział w ćwierć- i półfinale grosza.” Tak użala się Tomasz Gapiński. Ale już w następnym akapicie możemy przeczytać jak sam zawodnik sobie odpowiada na postawioną uprzednio tezę cyt.: „Nagrody można uzyskać dopiero w finale”. Czyli z pełną świadomością podejmuje ryzyko. Wie, że jak odpadnie to nic na tym nie zyska. Ale gdyby się udało to będą z tego profity. Wówczas nie trzeba będzie dzielić się nagrodą finansową ze związkiem czy klubem. Panu Tomaszowi zupełnie umknął fakt, że były to zawody indywidualne a nie klubowe. Zupełnie inną sprawą jest sposób organizacji i dokonanie w ostatniej chwili zmian. Żużel od dłuższego czasu zmaga się z niekompetencją działaczy, którzy nie potrafią zapanować nad tą dyscypliną sportu. Nie ma roku, aby nie reorganizowano i wprowadzano nowych rozwiązań, które w teorii miałyby usprawnić i uatrakcyjnić widowiskowość meczów ligowych i różnego rodzaju turniejów czy eliminacji. Kolejne nowelizacje coraz bardziej gmatwają już i tak mało czytelny regulamin, w którym pozostawia się dużą swobodę działania władzom żużla. Nie egzekwuje się konsekwentnie już istniejących zapisów regulaminowych, co powoduje bezkarność klubów, które dzięki opieszałości i niezdecydowaniu góry koegzystują dalej zamiast być wykluczone z rozgrywek ligowych. Rozegrany w Opolu półfinał IMP dowodzi kolejny raz, że wolna amerykanka trwa i nie ma widoków na to, aby miało ulec to zmianie.