Bartłomiej Skrzyński - żużlowcy bez barier: Robert Dados - wspomnienie

kilka razy rywalizować z nim, choć w dyscyplinie daleko odbiegającej od żużla, to widać w nim było coś szczególnego! coś co wyróżniało go od innych, To był drobny facet ( pewnie niecałe 60 kg) o wyjątkowej sile fizyczne i sile woli. Wszystko co robił robił na serio. Był bliski sięgnięcia najwyższych laurów, ale... , ze skromnego chłopca stał się gwiazdą i mimo, ze znalazł w Grudziądzu fantastycznych opiekunów, przyjaciół nie poradził sobie z tak ogromną presją. Potem był wypadek w Grudziądzu, potem przenosiny do Wrocławia (och szkoda, gdyby były pieniądze na ratowanie GKM pewnie jeszcze by żył), a we Wrocławiu jak to we Wrocławiu... Potem była jeszcze gorzej, aż chłopiec, który dzięki swojemu uporowi z maleńkiej wioski wyszedł "na sam szczyt świata" pozostał sam i ... . Świeć Panie na jego duszą! [*]

Grudziadza mogliby sie postarac o cos ku czci dadosa

coś tam bąknąć.Żal że go nie ma,co tam Wrocław ? U nas był najlepszy i osiągnął aż tyle.Tylko niewielu o tym oamięta.

największe sukcesy nigdy nie miałem okazji Go poznać osobiście w moim rodzinnym mieście. Los tak sprawił,że poznaliśmy się pewnego dnia w Gorzowie podczas meczu ówczesnego Atlasa i Stali. Był to sezon 2002, kiedy to po trudnych przenosinach do Wrocławia w roku 2001 powoli odbudowywał się zyskując uznanie Pana Cieślaka. W tym meczu zabłysnął...Obok Scotta Nichollsa i Jacka Krzyzaniaka był najlepszym zawodnikiem na torze...9 + bonus! Pomimo iż Gorzów był i do dziś w sercu jest moim drugim domem,a Stal ukochanym klubem, byłem dumny!!! Atlas wtedy wygrał i wielką zasługę miał w tym Robert, który zastępował swojego imiennika Sawinę. Wtedy po meczu pierwszy i ostatni raz rozmawialiśmy... Wyrwali mi go z rąk reporterzy lokalnej telewizji, którzy pragnęli wyciągnąć tajemnicę jego znakomitego występu po paśmie niepowodzeń przeplecionym powrotem do zdrowia... Był mocno speszony... Nie emanował blaskiem zwycięzcy... Jego wyraz twarzy zdawał się mówić: "co takiego się stało?" - przecież w swojej karierze takich i lepszych występów miał mnóstwo... Ten jednak był wyjątkowy...Niepewny,ale przeszyty wielką wolą zwycięstwa i powrotu na szczyt... Byłem pełny nadziei i wiary,że to wreszcie ten moment!!! Wszyscy pamiętamy co było potem... Tego feralnego dnia moja ukochana przyjaciółka przysłała mi wiadomość... "...Dadosa już nie ma..." Ciężko mi jest się z tym pogodzić do dziś, ciężko i wciąż czuję żal... W naszych sercach Robercie wciąż zdobywasz komplety punktów i mam nadzieję,że kiedyś dane mi będzie pójść na mecz, który odbędzie się na stadionie nazwanym Twoim imieniem... Za Twoje serce i wolę walki tak bardzo na to zasłużyłeś...