Żużel. Tomasz Bajerski mówi wprost. Doszło do tego o trzy, cztery lata za późno

Konrad Cinkowski 07 Lutego 2024, 08:00

WP SportoweFakty / Łukasz Trzeszckowski / Na zdjęciu: Tomasz Bajerski

• Utalentowany Polak ściga się z niemiecką licencją. To dla niego obecnie jedyna opcja

Wychowanek Apatora nie ukrywa, że jego kariera z czarnym sportem powinna dobiec końca nieco szybciej. - Trzy, może cztery lata. Później jeździłem byle sobie jeździć, relaksacyjnie, czy to w barwach klubu z Miszkolca, czy Daugavpils. Jeździłem na przykład z dzieciakami, więc to były bardziej wyjazdy wycieczkowe, a przy okazji jechałem w meczu i zdobywałem punkty - powiedział w rozmowie z klubową telewizją bydgoskiej Polonii.

Bajerski nie ukrywa, że rola menedżera jest znacznie bardziej stresująca od tego, kiedy samemu jeździ się zawodowo. - Masz na swojej głowie siedmiu, czasem nawet ośmiu facetów, więc to jest naprawdę trudne. Jednak praca w tym charakterze daje satysfakcję porównywalną do tego, co jazda - dodał.

Dwukrotny złoty medalista Indywidualnych Mistrzostw Polski do 21. roku życia (1993, 1996) na swojej drodze sportowej spotkał wielu trenerów. I mimo upływu lat nie jest w stanie jednoznacznie wskazać tego, z którym współpracowało mu się najlepiej.

- Zaczynałem trenować pod okiem Jana Ząbika, więc jego pamiętam najlepiej. Później jeździłem w wielu zawodach i takim trenerem był dla mnie Per Jonsson. W kolejnych latach to były bardziej po prostu osoby, które ustalały skład. Czasem nie było szansy nawet pogadać, bo jeździłem po kilka razy w tygodniu, więc nie było czasu. Kiedy byłem w Grand Prix, to miałem u boku Romana Jankowskiego, który pomagał mi przede wszystkim w kontekście startów - wspominał Bajerski.

Czytaj także:
1. Marzy o karierze w Polsce i startach we Włókniarzu
2. Nowy nabytek Włókniarza powtórzył wyczyn Madsena i Michelsena

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>