Co za spektakl! Kapitalna batalia Fernandez z Vondrousovą

czego dowodem jest zeszłoroczny triumf Szwajcarek w Glasgow. A jeżeli w tym roku w Sewilli wygrają np. Czeszki, no to potwierdziłoby się tylko, że w tenisie ziemnym też mamy do czynienia ze zmiennością sytuacji. No ale zobaczymy, kto wygra mecz Czeszek z Kanadyjkami. Wracając jednak do rozpoczętej myśli, kłopot w tym, że wyjąwszy Igę Świątek, która okazała się tym brylancikiem, który w stosunkowo błyskawicznym czasie wdrapał się na szczyt rankingu, to jednak jedynej w naszych szeregach tej, która nauczyła się mieć wywalone na to, że nie jest faworytką w swoich meczach, w styczniu podczas tegorocznego Australian Open "zatrybiło" do tego stopnia, że od momentu, gdy osiągnęła ten półfinał, żadna zawodniczka nie zamierza jej zlekceważyć, przez co w kolejnych miesiącach wróciła ta sama przeciętność, do której niestety przyzwyczajała kibiców w poprzednich latach, tegoroczna część sezonu na swojej najsłabszej nawierzchni, czyli mączce, znowu słabo, ale tym razem nawet jak na Magdę, a co do Billie Jean King Cup, obawiam się, że słaby występ w tym roku wziął się stąd, że do tenisistek dotarły na dobre słowa obecnego kapitana Polek, Dawida Celta, że "z Igą w składzie jesteśmy silniejsi". Prawda, nieprzesadzone, fałsz, przesadzone - w ogóle tak lepiej nie mówić, bo może to kosztować niestety to, że ilekroć z jakiegokolwiek powodu pojawilibyśmy się na jakichkolwiek rozgrywkach bez Igi w składzie, to dziewczyny byłyby praktycznie od razu skazane na porażkę, a tak na dłuższą metę być nie może. Bez dwóch zdań współczuję Idze, bo świadomie czy nieświadomie, ale wpakowała się jak śliwka w kompot. Zeszłoroczna deklaracja złożona tuż po zeszłorocznym turnieju Masters w Fort Worth, że jeżeli sytuacja z niemal nakładającym się terminem rozgrywek turnieju Masters z turniejem Billie Jean King Cup Finals będzie się powtarzać, to nie będzie grała w Billie Jean King Cup Finals, nawet jeśli organizatorzy będą chcieli pójść Polkom na rękę i zaplanować ich mecze najpóźniej, jak byłoby to możliwe, tylko po to, by zmaksymalizować prawdopodobieństwo, że Iga dałaby się jednak przekonać, by wystąpić również w turnieju Billie Jean King Cup Finals nawet w przypadku, gdy, tak jak na przykład w tym roku, wygrała, a finał odbył się z powodu opóźnień w harmonogramie, dzień później niż planowano (możliwe w zasadzie tylko w przypadku turnieju Masters nierozgrywanego w hali, a to chyba pierwszy albo drugi raz w historii taka sytuacja, przy czym na pewno pierwsza, gdy harmonogram decydujących meczów trzeba było zmodyfikować), sprawiła, że niestety tak czy owak na Igę naskakiwaliby złośliwi. Przecież w zależności od wybranej ścieżki w tym roku poszczególni złośliwcy i tak najeżdżaliby na Igę, że albo jest nieobecna na Billie Jean King Cup Finals, a podobno tak bardzo lubi mecze dla reprezentacji (pozwoliłem sobie użyć retoryki typowej dla hejterów internetowych, którzy obrali sobie za cel Igę) albo krytycy wypominaliby jej po prostu to, że nie wywiązała się ze swojej deklaracji złożonej tuż po zeszłorocznym turnieju WTA Masters w Fort Worth. No cóż, powiem tak: swego czasu to nasza Agnieszka Radwańska grywała nawet mecze reprezentacyjne przy niemal każdej możliwej okazji albo po prostu była z zespołem jako tzw. wsparcie mentalne, choć wiadomo, że w meczach dawnego Pucharu Federacji, a obecnie Billie Jean King Cup, punkty do rankingu dla zawodniczek, tak jak podczas meczów WTA Tour, za mecze w Pucharze Federacji a obecnie Billie Jean King Cup, nie są przyznawane. Do dzisiaj nie zapomnę, jak to dziewczyny za sprawą dyspozycji Magdaleny Fręch odpowiedniej na poziom zaprezentowany przez Brazylijki wygrały z nimi mecz w Bytomiu 3:2, a na początku tygodnia po meczu z Brazylijkami, Magdalenę czekał spory spadek w rankingu. Natomiast, wracając do Agnieszki - przecież zakończyła karierę jeszcze przed 30. rokiem życia. Nie wątpię, przy lepszym zarządzaniu karierą w przeszłości, mogłaby zakończyć karierę w przynajmniej nieco bardziej zaawansowanym wieku, a z drugiej strony nie wiemy też, jak szybko byłaby zdolna ją ewentualnie "upolować" banda zawodniczek z nieuchronnie zbliżającej się wymiany pokoleniowej. Przecież jeżeli przestajesz się rozwijać, prędzej czy później jednak dochodzisz do wniosku, że dalsze próby tracą już sens.

czego dowodem jest zeszłoroczny triumf Szwajcarek w Glasgow. A jeżeli w tym roku w Sewilli wygrają np. Czeszki, no to potwierdziłoby się tylko, że w tenisie ziemnym też mamy do czynienia ze zmiennością sytuacji. No ale zobaczymy, kto wygra mecz Czeszek z Kanadyjkami. Wracając jednak do rozpoczętej myśli, kłopot w tym, że wyjąwszy Igę Świątek, która okazała się tym brylancikiem, który w stosunkowo błyskawicznym czasie wdrapał się na szczyt rankingu, to jednak jedynej w naszych szeregach tej, która nauczyła się mieć wywalone na to, że nie jest faworytką w swoich meczach, w styczniu podczas tegorocznego Australian Open "zatrybiło" do tego stopnia, że od momentu, gdy osiągnęła ten półfinał, żadna zawodniczka nie zamierza jej zlekceważyć, przez co w kolejnych miesiącach wróciła ta sama przeciętność, do której niestety przyzwyczajała kibiców w poprzednich latach, tegoroczna część sezonu na swojej najsłabszej nawierzchni, czyli mączce, znowu słabo, ale tym razem nawet jak na Magdę, a co do Billie Jean King Cup, obawiam się, że słaby występ w tym roku wziął się stąd, że do tenisistek dotarły na dobre słowa obecnego kapitana Polek, Dawida Celta, że "z Igą w składzie jesteśmy silniejsi". Prawda, nieprzesadzone, fałsz, przesadzone - w ogóle tak lepiej nie mówić, bo może to kosztować niestety to, że ilekroć z jakiegokolwiek powodu pojawilibyśmy się na jakichkolwiek rozgrywkach bez Igi w składzie, to dziewczyny byłyby praktycznie od razu skazane na porażkę, a tak na dłuższą metę być nie może. Bez dwóch zdań współczuję Idze, bo świadomie czy nieświadomie, ale wpakowała się jak śliwka w kompot. Zeszłoroczna deklaracja złożona tuż po zeszłorocznym turnieju Masters w Fort Worth, że jeżeli sytuacja z niemal nakładającym się terminem rozgrywek turnieju Masters z turniejem Billie Jean King Cup Finals będzie się powtarzać, to nie będzie grała w Billie Jean King Cup Finals, nawet jeśli organizatorzy będą chcieli pójść Polkom na rękę i zaplanować ich mecze najpóźniej, jak byłoby to możliwe, tylko po to, by zmaksymalizować prawdopodobieństwo, że Iga dałaby się jednak przekonać, by wystąpić również w turnieju Billie Jean King Cup Finals nawet w przypadku, gdy, tak jak na przykład w tym roku, wygrała, a finał odbył się z powodu opóźnień w harmonogramie, dzień później niż planowano (możliwe w zasadzie tylko w przypadku turnieju Masters nierozgrywanego w hali, a to chyba pierwszy albo drugi raz w historii taka sytuacja, przy czym na pewno pierwsza, gdy harmonogram decydujących meczów trzeba było zmodyfikować), sprawiła, że niestety tak czy owak na Igę naskakiwaliby złośliwi. Przecież w zależności od wybranej ścieżki w tym roku poszczególni złośliwcy i tak najeżdżaliby na Igę, że albo jest nieobecna na Billie Jean King Cup Finals, a podobno tak bardzo lubi mecze dla reprezentacji (pozwoliłem sobie użyć retoryki typowej dla hejterów internetowych, którzy obrali sobie za cel Igę) albo krytycy wypominaliby jej po prostu to, że nie wywiązała się ze swojej deklaracji złożonej tuż po zeszłorocznym turnieju WTA Masters w Fort Worth. No cóż, powiem tak: swego czasu to nasza Agnieszka Radwańska grywała nawet mecze reprezentacyjne przy niemal każdej możliwej okazji albo po prostu była z zespołem jako tzw. wsparcie mentalne, choć wiadomo, że w meczach dawnego Pucharu Federacji, a obecnie Billie Jean King Cup, punkty do rankingu dla zawodniczek, tak jak podczas meczów WTA Tour, za mecze w Pucharze Federacji a obecnie Billie Jean King Cup, nie są przyznawane. Do dzisiaj nie zapomnę, jak to dziewczyny za sprawą dyspozycji Magdaleny Fręch odpowiedniej na poziom zaprezentowany przez Brazylijki wygrały z nimi mecz w Bytomiu 3:2, a na początku tygodnia po meczu z Brazylijkami, Magdalenę czekał spory spadek w rankingu. Natomiast, wracając do Agnieszki - przecież zakończyła karierę jeszcze przed 30. rokiem życia. Nie wątpię, przy lepszym zarządzaniu karierą w przeszłości, mogłaby zakończyć karierę w przynajmniej nieco bardziej zaawansowanym wieku, a z drugiej strony nie wiemy też, jak szybko byłaby zdolna ją ewentualnie "upolować" banda zawodniczek z nieuchronnie zbliżającej się wymiany pokoleniowej. Przecież jeżeli przestajesz się rozwijać, prędzej czy później jednak dochodzisz do wniosku, że dalsze próby tracą już sens.