Łukasz Kadziewicz rozdaje prezenty i rózgi. Twierdzi, że Polska nie istnieje dla FIVB

Mateusz Domański 24 Grudnia 2021, 08:30

WP SportoweFakty / Paweł Piotrowski / Na zdjęciu: Łukasz Kadziewicz (w środku)

• Mistrz Polski był tłem. Dużo cierpkich słów po meczu

Później zrobiło się już mniej słodko. "Wydarzenia ostatnich tygodni pokazały, że włodarze polskiej siatkówki to giganci na skalę całego naszego kraju. 20 lat sukcesów idzie na marne, a najdobitniej pokazują to relacje Polskiego Związku Piłki Siatkowej ze światową federacją, czyli FIVB. Nie jesteśmy ani partnerami, ani nawet kolegami. Polska jest po prostu płatnikiem" - ocenił.

Spostrzegł, że gdy w kasie robi się pusto, to Polska w ogóle nie jest brana pod uwagę, czego efektem jest na przykład brak przyznania nam choćby jednego turnieju przyszłorocznej Ligi Narodów.

"Na otarcie łez dostaliśmy dwie imprezy młodzieżowe, ale to jest tylko malowanie trawy na zielono. Polska nie istnieje w strukturach światowej federacji siatkarskiej i istnieć w nich nie będzie, dopóki mistrzowie ceremonii przy naszym wigilijnym stole nie przestaną rozdawać kart w PZPS. Bo kogo mamy wysłać do FIVB? Artura Popkę, Wiesława Kozieła czy Jacka Sęka? Oni oczywiście muszą dostać rózgę" - dodał.

W dalszej części felietonu przyznał jeszcze jeden prezent - dla prezesa polskiej federacji Sebastiana Świderskiego. Ma nadzieję na to, że zrobi on wszystko, by sukcesy Grupy Azoty ZAKSY Kędzierzyn-Koźle przenieść do reprezentacji.

Następnie pojawił się jeszcze jeden mniej pozytywny akcent. "Sebastian usiadł przy wigilijnym stole między ludźmi, którzy traktują go jak narzędzie i śmiem twierdzić, że jego kadencja jako prezesa PZPS nie będzie trwała pięć lat" - podkreślił wicemistrz świata z 2006 roku.

Nie ukrywa, że "trzymał za niego kciuki, aby posprzątał i rozgonił towarzystwo", ale mimo wszystko obawia się, że może skończyć jak Paweł Zagumny, który zniknął z polskiej siatkówki.

Czytaj także:
> Mecz na szczycie bez większych emocji. Igor Gorgonzola Novara podbił Moskwę
> PiliPili i sport, czyli olimpijskie złoto na Zanzibarze