Spadek Polek w rankingu CEV. Biało-Czerwone poznały rywalki na turniej w Ankarze

siatkówka MŚ ,LŚ liga na bardzo wysokim poziomie a panie no ale nie będzie sukcesu dopóki nie zmieni się podejście zawodniczek do kadry i i odpowiedni trener ogólnie cała otoczka ale to już wszyscy o tym napisali.

np. Micelli

PZPS zawala robotę na niższych szczeblach szkolenia - a to że nie smaruje tak mocno jak w męskiej - ma znikome znaczenie ... . siatkarki to nie bidulki co do 1-go nie starcza i nie wskoczą na nieosiągalny poziom bo ktoś im 100 tys na łeb zaproponuje ... po prostu nie to zadecyduje o wygranej z Holandią ... . żeby grać z najlepszymi np. o 1/2 finału ME - trzeba mieć 3 x K.S-D w składzie ... . z kogo ? z Pyci? Kaczorowskiej? . jest ostatni dzwonek na zrobienie zawodniczek do kadry z Grejman , Kurnikowskiej i jeszcze młodszych - objęcie indywidualnym szkoleniem POZAKLUBOWYM - ze specjalistami czystej wody a nie "zasłużonymi" działaczami PZPS ... . bo skończą jak 90% polskich siatkarek : jako niezłe zawodniczki klubowe w słabej polskiej lidze . a jak wychylą główkę na światowe boiska - będzie klęska ... nawet z Białorusią ...

przegranych w Turcji w finale turnieju, w maju 2012 roku, eliminacji na IO w Londynie, została jako dyżurny obowiązkowy element folkloru siatkarskiego z racji organizacyjnego przypisania. Konsekwentnie potwierdza to decyzja na koniec 2012 roku, o rezygnacji z projektu 2 grup reprezentacyjnych (kadry A i B), docelowo objętych projektem Rio 2016. Wyselekcjonowana wówczas grupa dziewczyn miała w zespole z trenerem Świderkiem pracować nad przygotowaniem zespołu do eliminacji i startu w kolejnych igrzyskach. Wzorzec iście amerykański. Trudno dziś fantazjować na temat efektów realizacji tego projektu - nie mniej była to realna szansa na powstanie zgranego zespołu autentycznie najlepszych siatkarek, prowadzonych wg dobrych wzorców i w dobrych rękach. Przypominam, że wszystkie ówczesne reprezentantki bardzo sobie chwaliły ciężką pracę i jej efekt, w drużynie prowadzonej przez A. Świderka. Priorytety związkowe wykreśliły ten projekt i pozostały poszukiwania iście amatorskimi metodami chętnych do grania w niechcianej drużynie. Ważne, że nie wymagały dużych nakładów, a przez kadrę przewinęła się cała masa młodych i starszych zawodniczek różnego sortu, z których większość klaskała w kwadracie w swoich klubach. Dopiero w rok po zakończeniu priorytetowego dla kasy związku projektu MŚ 2014 panów powstaje dwie reprezentacje, bez ładu, składu, pomysłu i przyszłości. Zmiana prezesa to tylko wymiana dokumentów, nie filozofii. Dziś tylko fartowi, poświęceniu paru dziewczyn i szczęśliwemu zbiegowi okoliczności będziemy mogli zawdzięczać ewentualny awans na olimpiadę. Bardzo bym chciał, żeby to się udało, ale nikt mnie nie przekona, że byłby w tym wkład trenera czy związku.. Oni swój czas już mieli. Taka ekipa nie rodzi się z dnia na dzień.