Lotto Ekstraklasa normalnieje? Koniec z rzezią trenerów

Maciej Kmita 28 Września 2018, 12:03

Newspix / Michał Nowak / Na zdjęciu: Michał Probierz

• Jacek Magiera: Zwolnienie z Legii bolało

Od wyprowadzki Klafuricia z Łazienkowskiej 3 minęły już prawie dwa miesiące, a jego losu nie podzielił jeszcze żaden inny szkoleniowiec. To miła odmiana w Lotto Ekstraklasie, biorąc pod uwagę, że w poprzednich sezonach prezesi klubów uprawiali istną rzeź trenerów, która trwała od początku do końca rozgrywek. Rok temu o tej porze do zmian doszło już w aż pięciu klubach. O ile Marcin Kaczmarek sam zrezygnował z pracy w Wiśle Płock ze względu na konflikt z szatnią i brak wsparcia ze strony przełożonych, to już wspomniany Magiera oraz Dariusz Wdowczyk (Piast Gliwice), Mariusz Rumak (Bruk-Bet Termalica Nieciecza) i Piotr Nowak (Lechia Gdańsk) za rozczarowujące wyniki swoich drużyn zapłacili głową.

W poprzednich sezonach doby ESA 37, którą przyjęliśmy za czasową cezurę, na tym etapie też było zwolnionych już od trzech do pięciu szkoleniowców. Do absurdalnych sytuacji doszło w tym czasie w Zagłębiu Lubin (2013/2014) i Piaście Gliwice (2016/2017), w których w tak krótkim czasie pracę traciło dwóch trenerów. Pavel Hapal pożegnał się z Zagłębiem po dwóch kolejkach, a Adam Buczek, który go zastąpił, nie wytrwał na stanowisku dwóch miesięcy. Tak rozpoczęty sezon lubinianie zakończyli spadkiem do I ligi. Z kolei w Gliwicach Radoslav Latal odszedł z klubu w wyniku różnicy zdań z przełożonymi i zastąpił go dotychczasowy asystent Jiri Necek, a po pięciu tygodniach Czech wrócił na Okrzei 20.

Nie ma reguły, jak kończy się trzęsienie ziemi na początku sezonu. Drużyny Lecha Poznań (2014/2015) czy Legii Warszawa (2016/2017, 2017/2018) po szybkiej zmianie szkoleniowca wkraczały na właściwe tory i sięgały po mistrzostwo Polski. Inne zespoły burzliwie rozpoczęty sezon kończyły spadkiem z ekstraklasy. To stało się udziałem wspomnianego Zagłębia (2013/2014) oraz Widzewa Łódź (2013/2014), Zawiszy Bydgoszcz (2014/2015) i Podbeskidzia Bielsko-Biała (2015/2016).

Cierpliwość popłaca

Nie jest tak, że w tym sezonie trenerzy nie dostarczyli przełożonym powodów do rozpatrywania zwolnienia. Gdyby po 8. kolejce z pracą pożegnali się Michał Probierz (Cracovia) czy Kosta Runjaić (Pogoń Szczecin), nikt nie wyrzucałby odpowiednio Januszowi Filipiakowi czy Jarosławowi Mroczkowi braku cierpliwości. Przed ostatnią serią gier oba zespoły były bez zwycięstwa, a Pasy dodatkowo zaczęły sezon najgorzej w historii swoich występów w najwyższej lidze. Tymczasem prezesi klubów wytrzymali presję i w 9. kolejce oba zespoły się przełamały. Pogoń w dodatku w starciu z Wisłą Kraków, która przyjechała do Szczecina jako świeżo upieczony lider Lotto Ekstraklasy.

Filipiak rok temu w zbliżonych okolicznościach okazał Probierzowi wsparcie i nie zwolnił go ani po słabym w wykonaniu Pasów początku rozgrywek, ani po upokarzającej derbowej porażce 1:4 w przedostatnim meczu rundy jesiennej. Efekt? Wiosną Cracovia była czwartą siłą ekstraklasy - więcej od niej (28) punktów zdobyły tylko zespoły Jagiellonii Białystok (31) i Legii Warszawa (32).

Właściciel Cracovii ma opinię w gorącej wodzie kąpanego prezesa, ale przeczą jej fakty. Trzech z czterech ostatnich trenerów Pasów, licząc z Probierzem, pracowało przy Kałuży 1 ponad rok: Wojciech Stawowy (701 dni), Jacek Zieliński (791) i wspomniany Probierz (464). W ostatnich sześciu latach, wszystkich czterech pór roku w Krakowie nie przepracował jedynie Robert Podoliński, który i tak prowadził pięciokrotnego mistrza Polski zdecydowanie dłużej (322), niż wynosi średnia ligowa.

Czy podobnym zaufaniem wykażą się kolejni prezesi? Teraz czarne chmury zbierają się nad Mariuszem Lewandowskim, którego Zagłębie Lubin odpadło z Pucharu Polski z III-ligowym Huraganem Morąg, i trenerem Ślaska Wrocław Tadeuszem Pawłowskim. Druga w sezonie przerwa na mecze reprezentacji da ostateczną odpowiedź na pytanie, czy prezesi klubów Lotto Ekstraklasy poszli po rozum do głowy. Nie ma bowiem lepszego momentu na trenerską roszadę, niż dwutygodniowa przerwa w rozgrywkach.

Czekają przy karuzeli

Probierz zwykł mówić, że każdy trener jedną ręką podpisuje kontrakt, a drugą trzyma na walizce, ale teraz średni czas pracy trenera w klubie Lotto Ekstraklasy jest najdłuższy dobie ESA37 i wynosi 317 dni. Liderem, wyprzedzającym pozostałych o ponad rok, pod względem stażu jest Marcin Brosz, który prowadzi Górnika Zabrze już od 6 czerwca 2016 roku (847 dni). Ponad rok trwają też kadencje wspomnianego Probierza oraz Gino Lettieriego (Korona Kielce), Dominika Nowaka (Miedź Legnica), Ireneusza Mamrota (Jagiellonia Białystok) i Waldemara Fornalika (Piast Gliwice). Najkrócej z obecnym zespołem pracuje natomiast Ricardo Sa Pinto, który przejął Legię w połowie sierpnia.

Warto zwrócić uwagę na Płock: władze Wisły od ponad sześciu lat nie zwolniły żadnego trenera! Marcin Kaczmarek prowadził Nafciarzy pięć lat (2012-2017), przechodząc z nimi drogę z II ligi do ekstraklasy, a przed startem poprzedniego sezonu sam zrezygnował z pracy w klubie. Z kolei Jerzy Brzęczek, który go zastąpił, już po roku pracy został mianowany selekcjonerem reprezentacji Polski.

Trenerska karuzela kręci się coraz wolniej, więc czekający na powrót do ekstraklasy szkoleniowcy muszą być cierpliwi. W kolejce nie brak uznanych nazwisk. Dziś bez zatrudnienia pozostają tacy szkoleniowcy jak Adam Nawałka, mistrzowie Polski Jan Urban i Dariusz Wdowczyk, zdobywca Pucharu Polski Leszek Ojrzyński, specjaliści od awansów Wojciech Stawowy i Jurij Szatałow czy Robert Podoliński.

ZOBACZ WIDEO PLA: Kapitalna przewrotka Sturridge'a i geniusz Hazarda. Zobacz piękne gole w meczu Liverpoolu z Chelsea [ZDJĘCIA ELEVEN SPORTS]

Pomóż nam ulepszać nasze serwisy - odpowiedz na kilka pytań.