Decyzje, które kończą się kalectwem

Mateusz Skwierawski 12 Marca 2017, 08:00

East News / PAWEL SKRABA/REPORTER

- Miałem operację kręgosłupa, okolic lędźwiowych. Przez promieniowanie nie czułem nogi. Nieraz kładłem się do łóżka i nic, jakbym po prostu nie miał lewej. Po jednym z treningów wsiadłem do samochodu, ale pod domem już nie wysiadłem. Nie mogłem postawić kroku, noga zanikła. Nerwy w kręgosłupie były napięte, promieniowało mi też do głowy. Miałem problem żeby nią ruszyć. Wyszedł kolejny rok leczenia. Już nawet ciężko mi zliczyć ile lat straciłem przez urazy. Mój lekarz jak mnie widział, to zalewał się potem, z czym znowu do niego przyszedłem - opowiada Kamil Kuzera, znany z ostrej i nieustępliwej gry w Koronie Kielce. Obrońca przeszedł około dziewięciu operacji. Ma zespolony dysk i rurę zamiast obojczyka.

• Miroslav Covilo w końcu wyszedł ze szpitala

Dawne historie przypominają mu... fajne czasy. - W pewnym momencie już nawet skręcenie nie bolało. Nogę się rozgrzało, albo założyło "tejpa". Taki jestem, to były moje decyzje. Pod koniec grania rzadko bywało, żebym wychodził zdrowy na trening. Najważniejsza była drużyna. Zdrowie też najważniejsze, ale piłka to piłka, prawda? - uśmiecha się. W ekstraklasie rozegrał 91 spotkań. W piłkę przestał grać dwa lata temu po konsultacji z żoną. W końcu trzeba było powiedzieć temu dość. Piłkarz zdał sobie sprawę, że jeszcze trochę i taka egzystencja uniemożliwi mu wykonywanie najprostszych czynności, jak zabawę z dzieckiem.

Marzę o nowych kostkach 

Schemat wygląda zazwyczaj tak samo: oczekiwania trenera, presja wyniku i chęć udowodnienia sobie, że jest się w stanie przekroczyć granicę własnych możliwości. Liczy się tu i teraz. To, co wydarzy się później, nie ma większego znaczenia. Jest to zazwyczaj świadomy wybór piłkarzy.

Nieważne czy mówimy o zawodniku z ekstraklasy, czy reprezentacji Polski. Kamil Glik rywalizuje na najwyższym poziomie z zerwanym więzadłem krzyżowym tylnym. Noga boli go przy natłoku spotkań. Zamierza ją wyleczyć, ale po karierze. Glik to najbardziej eksploatowany piłkarz z pięciu najlepszych lig w Europie. W tym sezonie grał już ponad 60 godzin. Roman Kosecki, były reprezentant Polski, nie dziwi się, że piłkarz AS Monaco nie odpuszcza. - Podczas towarzyskiego meczu kadry z Francją Marcel Desailly skopał mi obie kostki. Po powrocie do Madrytu leżałem trzy dni na stole operacyjnym, ale w najbliższym spotkaniu z Osasuną Pampeluna zagrałem. Mówiłem doktorowi, że ma zrobić wszystko, by postawić mnie na nogi. Moje Atletico wygrało, a ja miałem asystę - opowiada były napastnik.

ZOBACZ WIDEO Juventus pokonał Milan po golu w doliczonym czasie. Zobacz skrót meczu [ZDJĘCIA ELEVEN]

Tu i teraz nie myśli się o konsekwencjach, ale problemy zaczynają się z momentem przekroczenia progu świata zwykłych śmiertelników. Po zakończeniu kariery wybitny snajper Fiorentiny, Gabriel Batistuta, błagał lekarza w szpitalu, by amputował mu obie nogi. Argentyńczyk miał problem z pokonaniem kilkunastu metrów. Ból był tak silny, że Batistuta nie był w stanie wstać z łóżka i pójść do toalety. Kosecki senior rozumie byłego gwiazdora. - Do dziś opuchlizna praktycznie nie schodzi mi z obu kostek. Często grałem na zastrzykach, albo znieczuleniach. Czasem myślę sobie, jak cudownie byłoby, gdyby ktoś wszczepił mi nowe kostki - opowiada. Ale niczego nie żałuje. - To nie jedyne bóle. Czuję też biodro, mam nadwagę, prawie 20 kilogramów. Ale szczerze, to mógłbym dziś jeździć nawet na wózku inwalidzkim. Tego, co przeżyłem, nie zamieniłbym na nic innego - zaskakuje.

Pamiątki po starciach

Maciej Tabiszewski opowiada, co wpływa na decyzję o dopuszczeniu zawodnika do gry. - Niestety jest to cały czas walka pomiędzy wynikiem, potrzebami klubu i zawodnika. Piłka to przedsiębiorstwo, presja jest ogromna, a to ma znaczenie. Lekarz jest głosem rozsądku. Informujemy piłkarza, że na przykład może być gotowy na najbliższy mecz, ale konsekwencje urazu odczuje później, po sezonie lub zakończeniu kariery. To decyzja trójstronna, zawodnicy są świadomi swoich wyborów - opowiada lekarz reprezentacji Polski do lat 21 i Legii Warszawa.

Bartosz Bosacki w 2010 roku zderzył się głową z zawodnikiem Widzewa Łódź. Otrzymał cios w skroń i stracił przytomność. - Pamiątka została. Dziesięciocentymetrowa rana, ale ładnie zszyta - stara się żartować Bosacki. Nawracające bóle głowy przypominają mu makabryczne starcie z Ugochukwu Ukahem. - To coś w rodzaju migreny, pojawia się na 2-3 dni, co jakiś czas. Miałem to jeszcze grając w piłkę, po tym feralnym zderzeniu. I pewnie mieć będę do końca - dodaje były gracz Lecha Poznań.

Każdy uraz odciska na organizmie piętno, większe lub mniejsze. Maciej Rybus po niegroźnej kontuzji kolana, którą leczył po transferze do Olympique Lyon, musi wykonać kilka ćwiczeń rozciągających po każdej dłuższej podróży. Józef Młynarczyk, były bramkarz FC Porto, który pracuje dziś z kadrą do lat 21, ma problem z palcem. - Małego palca w lewym ręku nie wyprostuję. Jest zaokrąglony, krzywy. W Porto lekarz powiedział, że operacja będzie ryzykowna, że palec będzie po zabiegu bardziej podatny na złamanie lub wybicie. Wizualnie nie wygląda on najlepiej, ale się przyzwyczaiłem, zaakceptowałem go. W pracy mi nie przeszkadza - opowiada trener. Większe lub mniejsze schorzenia towarzyszą niemal wszystkim. - Jak gram na orliku, czy "szóstkach", to odzywa się ścięgno Achillesa - mówi Jarosław Araszkiewicz, legenda "Kolejorza". - Kręgosłup. Już nawet nie wiem czy to od piłki, czy od zawsze - śmieje się Kazimierz Węgrzyn, mający na koncie 361 twardych bojów w ekstraklasie.

Na drugiej stronie przeczytasz między innymi od czego zależy podatność na urazy, ile operacji kolana przeszedł były legionista Tomasz Jarzębowski oraz mocną opinię doktora Tabiszewskiego na temat eksploatowania organizmu przez sportowców.