W tym artykule dowiesz się o:
W Lublinie ponownie mieli solidną dziurę do zasypania. Ostatnie sezony to odejścia takich liderów, jak Chavaughn Lewis czy Joe Thomasson. Patrząc na grę Lemara o wcześniej wymienionej dwójce już chyba nikt nie pamięta.
Start notuje kapitalne wejście w sezon i jest na najlepszej drodze do pierwszego awansu do fazy play-off, a wspomniany amerykański rzucający ma w tym swój olbrzymi udział.
24-latek notuje średnio 17,7 punktu, 3,6 zbiórki i 3,1 asysty na mecz. Nie boi brać na swoje barki odpowiedzialności, a jedyny element do poprawy to rzut z dystansu.
Jarosław Zyskowski (Stelmet Enea BC Zielona Góra)
To jeden z przechwytów tego sezonu. "Zyzio", dla którego zabrakło miejsca w nowym Anwilu Włocławek, stał się liderem Stelmetu Enea BC. Zespołu, który w obecnej chwili niemal miażdży każdego rywala w Energa Basket Lidze. Skrzydłowy notuje średnio 16,3 punktu na mecz i trafia 55 procent rzutów z gry, w tym co drugi rzut zza łuku. Zyskowski nabrał ogromnej pewności siebie. Gra mądrze i wykorzystuje do perfekcji swoje przewagi. Jest bez dwóch zdań kluczową postacią w taktyce Żana Tabak.
ZOBACZ WIDEO: Christo Stoiczkow o Robercie Lewandowskim. "Jest jednym z dwóch najlepszych napastników na świecie"
Chris Wright (Polski Cukier Toruń)
Od kilku już sezonów torunianie na "jedynce" mają wielkiego lidera i nie inaczej jest tym razem. Chris Wright gra niczym profesor - ma dobrze ułożoną rękę, nie robi "głupot" i wie co "Twarde Pierniki" potrzebują w danym momencie meczu.
Amerykański rozgrywający notuje 15,6 punktu i 5,6 asysty na mecz. Z takim generałem na parkiecie trener Sebastian Machowski może być spokojny o to, jak ułożona jest gra Polskiego Cukru.
Wright dodatkowo jest doskonale przygotowany fizycznie i motorycznie, co pokazał m.in. podczas meczów, w których wystąpić nie mógł jego kontuzjowany zmiennik Jakub Schenk.[b][tag=64106]
Dominic Artis[/tag] i Robert Johnson (MKS Dąbrowa Górnicza)[/b]
Duet amerykańskich obwodowych ciągnie MKS za uszy do przodu - obaj są na szczycie EBL pod względem wskaźnika EVAL. Ciężko stwierdzić, który transfer jest lepszy?
Artisa w Polsce wszyscy już znali, zatem ten ruch był owiany małym ryzykiem. Już wtedy, kiedy grał w Energa Czarnych Słupsk pokazał swoje wielkie możliwości, które teraz tylko potwierdza. - Został ściągnięty jako lider i nim jest - mówi wprost Michał Dukowicz, trener zespołu.
Johnson z kolei gra pierwszy raz w Europie. Na początku miał problemy z adaptacją, ale Dukowicz był cierpliwy i z meczu na mecz widzi efekty. Jego podopieczny z każdym kolejnym występem pokazuje swoją wartość i osiąga coraz lepsze wyniki - m.in. dwukrotnie ocierając się o triple-double.
Raymond Cowels (PGE Spójnia Stargard)
To jedyny zagraniczny transfer PGE Spójni, który można zaliczyć do udanych. Cowels jest zdecydowanym liderem ekipy ze Stargardu i wygrał dla niej już niejeden mecz w tym sezonie.
Amerykański snajper notuje średnio 17,8 punktu i 6,2 zbiórki na mecz. Chętnie rzuca z dystansu trafiając 41 procent tych rzutów. Bez dwóch zdań jest kluczową opcją w ataku Spójni, a czasami po prostu bierze piłkę pod pachę i sam kończy kluczowe dla losów meczów akcje.
Co ciekawe teraz trenerem Cowelsa jest Jacek Winnicki, który nie zdecydował się na jego zatrudnienie w BM Slam Stali Ostrów Wielkopolski.
Keith Hornsby (Polski Cukier Toruń)
Szybki, niesamowicie silny, atletyczny z bardzo dobrym rzutem - Hornsby bardzo szybko zaaklimatyzował się do europejskiego stylu gry i jest bardzo pewnym graczem wicemistrzów Polski.
Jego ciąg na kosz jest nie do opisania. Notuje 18,8 punktu, 3,7 zbiórki i 2,7 asysty na mecz. Trafia 48 procent rzutów z dystansu. Jest jednak bardzo ważną opcją nie tylko w ataku, ale i w defensywie.
Hornsby to kolejny trafiony "strzał". Może nawet transfer ten można nazwać odkryciem sezonu w EBL?[b][tag=26059]
Michał Michalak[/tag] (Legia Warszawa)[/b]
Legia miała ogromne problemy w ataku. Wpływ na to miały m.in. liczne kontuzje. W stolicy nie mogli sobie pozwolić na ryzyko, sięgnęli głęboko do kieszeni i zdecydowali się na zakontraktowanie Michała Michalaka.
Ten odpalił od razu. W debiucie pociągnął zespół do pierwszej wygranej w EBL, potem był nie do zatrzymania podczas meczów z Kingiem czy Polpharmą. Nikt w klubie nie może żałować chociażby złotówki wydanej na tego gracza.
26-letni skrzydłowy notuje średnio 23,5 punktu i 4,5 asysty. W każdym pojedynku trafia niemal cztery "trójki". To wielki skarb dla Tane Spaseva.
To trudny do prowadzenia zawodnik. Ma swoje humory i oczekiwania, ale ma również niesamowity potencjał. Gdy skupia się na grze - jest po prostu nie do zatrzymania.
Gra efektywnie i efektownie. Jeżeli na parkiecie nie demonstruje jakichś humorów, potrafi w pojedynkę rozstrzygnąć losy każdego pojedynku. Od samego początku jego transfer był najgłośniejszym ze wszystkich ruchów, jakie kluby EBL przeprowadziły przed sezonem 2019/2020.
Nad Wrotenem w Anwilu pracują wszyscy - od trenera do kapitana. Każdy zdaje sobie bowiem sprawę, jak ważnym jest on graczem, bo Wroten skoncentrowany na swojej robocie to gość, który robi olbrzymią różnicę.
Na jaką pozycję najtrudniej zakontraktować dobrego zawodnika? 
na Instagramie 
na Facebooku 
