Cały play-off był jak "ride or die". Srebro smakowało jak złoto

Słodko gorzki smak dla niektórych zawodniczek drużyny PolskaStrefaInwestycji Enea Gorzów Wielkopolski miał tytuł wicemistrzowski.

Wyjątkowy był to wynik dla kapitan drużyny Anny Jakubiuk. Drugie miejsce w Orlen Basket Lidze Kobiet dla Anny Jakubiuk to największy sukces w dorosłym baskecie.

- Bardzo się cieszę. To mój pierwszy medal w seniorskiej koszykówce. Myślę, że przez cały ten sezon wykonałyśmy kawał dobrej roboty i naprawdę nasz zespół na to zasłużył - przyznała.

ZOBACZ WIDEO: "Inspiracja". Tak polska gwiazda trenuje miesiąc po porodzie

- To był naprawdę fajny sezon w naszym wykonaniu. Oczywiście pozostaje niedosyt, bo każdy, kto gra w finale, to chce wygrać złoto i zdobyć mistrzostwo. Wygrała lepsza drużyna, ale my i tak możemy być bardzo szczęśliwe i zadowolone - podsumowała.

Gorzowianki były bliskie przedłużenia finałowej serii. W drugim meczu prowadziły z KGHM BC Polkowice nawet 50:38. "Pomarańczowe" rzuciły się jednak do odrabiania strat. Szczególnie Erica Wheeler, która rzutami za trzy szybko zmniejszała dystans.

- W trzeciej kwarcie zaczęło wpadać bardziej niż w pierwszej połowie. Miałyśmy też problem ze zbiórkami ofensywnymi Polkowic, z czego zdobywały punkty drugiej szansy. To były dwa główne czynniki, dlaczego skończyło się tak, a nie inaczej. Trzeba rywalkom oddać, że mają szeroki i dobry skład. Gratulacje dla nich - stwierdziła Jakubiuk.

- Dla mnie to srebro w tym sezonie smakuje jak złoto - przyznała z kolei Weronika Telenga. Co ciekawe przed rokiem osiągnęła dokładnie taki sam wynik broniąc barw drużyny... z Polkowic. Przyznaje jednak, że "waga" tych sreber jest zupełnie inna.

- Nie mogę tego porównać z zeszłym sezonem, bo wtedy czułam się przegrana. Teraz czułam się wygrana. Taka jest różnica. Przed sezonem i w trakcie nikt by na nas nie postawił, że ta drużyna będzie w finale. W pamięci mam jeszcze ostatni nasz mecz ze Ślęzą Wrocław, który był o drugie albo o czwarte miejsce. Te play-offy mogłyby zupełnie inaczej wyglądać. Jesteśmy tutaj i ta drużyna osiągnęła niebotyczny sukces. To jest sukces tej drużyny, tego klubu i wszystkich kibiców, którzy tutaj przyszli. Tak się kończy dla mnie ten dość krótki sezon - mówiła Weronika Telenga, która do Gorzowa trafiła z ogarniętego wojną Izraela.

- To zasługa trenerów, prezesa i innych ludzi, którzy w danych momencie mnie przechwycili po powrocie z Izraela. Nie mogłam sobie wymarzyć lepszego zespołu w Polsce. Czuję się jak w domu. Kibice to dla nas szósty zawodnik - powiedziała, nawiązując do okoliczności swojego transferu.

Gorzowianki nie były faworytkami. Zdaniem 28-latki wielu nie widziało jej drużyny w finale. Koszykarka doceniła także siłę rywalek z Polkowic. - Jakby się pojawiły łzy, to byłyby to łzy szczęścia. Stojąc na podeście miałam ciarki. Byliśmy niedocenioną drużyną, każdy mówił Gdynia, ktoś Lublin, a nikt nie powiedział Gorzów. My postawiłyśmy się Polkowicom, a należy pamiętać, że to euroligowy zespół. MVP została Erika Wheeler, którą ściągnięto typowo na te finały. To mogło różnie wyglądać. Należy cieszyć się z tego sukcesu - zauważyła.

Wspomniany wyżej wynik do przerwy był niejako spełnieniem obietnicy. - Obiecałam któremuś z dziennikarzy w Polkowicach, że nie położymy się w Gorzowie i nie będzie to spacerek dla rywalek, co pokazałyśmy w pierwszej połowie. Było plus dwanaście dla nas. Pierwszy raz do przerwy prowadziłyśmy z Polkowicami. Szkoda tej trzeciej kwarty, tych "trójek". Polkowice są tak zbilansowanym zespołem, że jeżeli nie można pod koszem, to pójdą "trójki". Jeżeli nie można na obwodzie, to są podkoszowe - tłumaczyła Telenga.

Środkowa AZS-u w czwartek grała otejpowana, a w przerwach przykładała lód do kolana. Mimo tego, zacisnęła zęby i rozegrała ponad 34 minut, zdobywając 13 punktów i 11 zbiórek. A mogła w ogóle nie zagrać!

- Możemy to porównać w ten sposób, że niektórzy gracze, mając tyle kontuzji i drobnych urazów, to by nie wyszli na parkiet. Ja to zrobiłam. Mogłoby być lepsze zdrowie, ale też mogło mnie w ogóle nie być w tych meczach. To są finały, tu się nie kalkuluje. Możemy gdybać, czy gdyby nie bolało mnie prawe lub lewe kolano, to może zrobiłabym trzy zbiórki więcej i dobiła dwa razy więcej pod koszem. To są tylko kalkulacje. Ja postawiłam wszystko na jedną kartę. Powiedziałam sztabowi, że jestem gotowa i chcę grać. To jest takie "ride or die" i taki był ten mecz i całe play-offy - zakończyła Weronika Telenga.

Czytaj też: Dwie gwiazdy mogą zagrać w kadrze Polski Jeremy Sochan świetny w starciu z mistrzami NBA!