Polak liderem, zespół robi furorę. Żołnierewicz: Pytania o finanse irytują [WYWIAD]

poszczególnych zawodników, ale obecny efekt jest bardzo dobry. Zespół ma szansę na play-off i to był cel przed sezonem. Zaczynam coraz bardziej szanować Jasińskiego, który przed dekadą stworzył w ZG coś z balansującego na skraju lig słabawego zespołu. Powodzenia Panowie!

w tamtych czasach poziomie bardzo, bardzo dawno temu. Nie było rzutów za trzy, graliśmy dwa razy po dwadzieścia minut i nie grał w Polsce żaden zagraniczny zawodnik. To był zupełnie inny sport. Od razu chcę zaznaczyć, że z nostalgią uważam tamte czasy za lepsze. Nie, po prostu było inaczej. Koszykarze byli raczej szczupli i ogólnie dużo niżsi niż teraz, gość mający dwa metry to był już kolos i grał na centrze a jak poprawnie przynajmniej biegał to był ewenementem. Czasem na treningach były tzw. stacyjki czyli trochę siłowych ćwiczeń ale nie za wiele a o codziennej siłowni nikt nie myślał. Było mniej taktyki, inna była rola i ustawienie graczy. Z pewnością koszykówka była mniej dynamiczna, mniej siłowa i mniej widowiskowa. Piłkę z góry pakowali bardzo nieliczni. Więc można by powiedzieć, że koszykówka po tych wielu latach bardzo jako dyscyplina zyskała, zwłaszcza jej widowiskowość. Ale jak wszystko na tym świecie musi być coś za coś. W tamtych bardzo dawnych czasach kontuzje były zjawiskiem rzadkim. Ot, ktoś podkręcił nogę albo wybił nieszczęsliwie kciuk. Nie było plagi zerwanych wiązadeł, achillesów czy przeciążeniowych urazów pleców. Po meczu szliśmy na piwo choć oczywiście jak ktoś miał skłonności do przesady to ponosił konsekwencje. Było lużniej i chyba trochę radośniej. Nie nawołuję do powrotu do tamtych czasów bo to niemozliwe ale wypowiedz Żołnierza trochę mnie do tych wspomnień skłoniła. I ten fragment dotyczący wymogów treningowych jak i ten, w którym zawodnik powtarza, że to taki biznes. Fakt. Sport to teraz głównie biznes i akurat to nie do końca mi się podoba. O dawnym przywiązaniu do barw klubowych nawet nie będę tu wspominał.

jest terminowo.

Kareemem. Wyraźnie Vidinowi zależało (jak rok wcześniej) na promowaniu swoich kosztem reszty zespołu, ale fatalne przygotowanie Sashy, wypadnięcie Coseya i kilka kontuzji zniweczyło te plany. Oczywiście z korzyścią dla zespołu. Rok temu podobne podejście było do Zyzia czy Davida, których frustrację można było wręcz wyczuć w powietrzu (a Zyzio nawet otwarcie ją artykułował). To powoduje moje mieszane odczucia względem Vidina.