W tym artykule dowiesz się o:
1. Greg Hancock ur. 03.06.1970 Starty w Wybrzeżu: 2005
Greg Hancock przychodził do gdańskiego klubu jako prawdziwa gwiazda światowego żużla. Przed startami w Wybrzeżu występował przez 7 lat w drużynie z Wrocławia będąc idolem kibiców Sparty. Swoje pierwsze kroki w Polsce stawiał jednak już w 1992 w barwach Unii Leszno. Przyjście Hancocka miało być prawdziwym hitem transferowym, w końcu "Herbie" dołączył do składu Wybrzeża tuż po zdobyciu brązowego medalu Indywidualnych Mistrzostw Świata - najlepszego wyniku w tych rozgrywkach Hancocka od 1997 roku, kiedy to był Indywidualnym Mistrzem Świata. Był to już drugi amerykański Indywidualny Mistrz Świata w Gdańsku, w 1998 roku startował w Wybrzeżu Sam Ermoleko, Champion z 1993 roku.
Urodzony w słonecznym Costa Mesa Greg Hancock swoje dobre starty przeplatał trochę słabszymi. Mający w 2004 roku, czyli w ostatnim sezonie startów we Wrocławiu średnią biegową 2,211 Amerykanin, rok później już w barwach Wybrzeża uzyskał najgorszą średnią biegową spośród 16 lat startów w Polsce, 1,980 i do drużyny sprowadzono mu zmiennika... Bjarne Pedersena. Trzeba jednak przyznać, że Hancock wprowadził do drużyny wiele spokoju oraz luzu i ktoś taki jak Hancock bardzo przydałby się każdej drużynie ligowej.
Po sezonie spędzonym w Gdańsku, Greg Hancock odszedł do Włókniarza Częstochowa, gdzie występuje po dziś dzień. Indywidualnie Amerykanin będący aktualnie jedynym zawodnikiem ze swojego kraju w cyklu Grand Prix w 2006 roku był wicemistrzem świata.
2. Henrik Gustafsson ur. 14.08.1970 Starty w Wybrzeżu: 2002
Sympatyczny szwedzki żużlowiec swoją przygodę w Gdańsku rozpoczął w połowie 2002 roku. Po siedmiu sezonach spędzonych w Polonii Bydgoszcz wydawało się, że Henrik Gustafsson więcej nie wystąpi w Ekstralidze. Przed swoimi występami w Gdańsku Gustafsson miał bardzo słaby sezon. Uzyskał w nim średnią biegową 1,278, dlatego też zrezygnowała z niego Polonia. Pierwszego meczu w Gdańsku wielu kibiców nie zapomni. Debiut Gustafssona miał miejsce w 8. kolejce podczas meczu z brązowym medalistą Drużynowych Mistrzostw Polski w 2002 roku, WTS-em Wrocław.
W pierwszych siedmiu spotkaniach borykające się z ogromnymi problemami finansowymi Wybrzeże sześciokrotnie przegrywało - w tym w Lesznie 73:17 - i tylko raz zremisowało. Zakontraktowanie Gustafssona wydawało się być aktem desperacji, jednak ten zdobył 14 punktów i walnie przyczynił się do zwycięstwa GKS-u w meczu z wrocławianami. W kolejnych spotkaniach był solidnym punktem zespołu. Miał trochę słabszą końcówkę sezonu, jednak i tak walnie przyczynił się do utrzymania w Ekstralidze zespołu, który w aktualnych rozgrywkach w tamtym zestawieniu personalnym mógłby się liczyć najwyżej w rozgrywkach II ligi. Wtedy jednak zawodnicy Wybrzeża braki kadrowe i sprzętowe nadrabiali ogromnym sercem do walki.
Wicemistrz Świata Juniorów z 1988 roku jeździł w Indywidualnych Mistrzostwach Świata przez dziewięć lat. W 1993 roku w finale rozegranym w niemieckim Pocking zajął piąte miejsce. Po sezonie w Gdańsku jeździł przez rok w WKM-ie Warszawa, a w tym roku jest zawodnikiem Kolejarza Rawicz. Na żużlowych torach jeździ również jego syn Simon.
9. Tomasz Chrzanowski ur. 04.02.1980 Starty w Wybrzeżu : 2003-2005, 2007-2008
Tomasz Chrzanowski podczas startów w Gdańsku był zawsze krajowym liderem nadmorskiej ekipy. Z powodzeniem reprezentował barwy Wybrzeża zarówno w Ekstralidze jak i w rozgrywkach pierwszoligowych. W sezonie 2005 Tomasz był stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix. Stało się tak dzięki zajęciu drugiej lokaty w Wielkim Finale eliminacji do IMŚ na torze w Vojens w 2004 roku. Chrzanowski świata nie zwojował, niemniej nawet jednoroczna przygoda z cyklem Grand Prix była dla Tomasza cennym doświadczeniem.
Do Wybrzeża Tomasz trafił w 2003 roku, wraz z innym wychowankiem Apatora Toruń, Robertem Kościechą. Był to dla niego ciężki, utracił miejsce w składzie zespołu z Torunia, który budował bardzo silną ekipę. Chrzanowski miał trafić do WKM Warszawa, ale ostatecznie wylądował nad morzem. Był to prawdziwy przełom w karierze Tomasza, gdyż właśnie w Gdańsku osiągnął wysoką dyspozycję. Po spadku zespołu z Ekstraligi Chrzanowski pozostał w Gdańsku i w 2004 roku pomógł Wybrzeżu wrócić do grona najlepszych.
Podobnie jak Bjarne Pedersen, Tomasz opuścił Gdańsk w 2006 roku, kiedy Wybrzeże zmuszone było startować w II lidze. Po roku startów w ekstraligowej Marmie Rzeszów Tomasz powrócił do Gdańska, z którym po raz kolejny próbował awansować - tym razem bezskutecznie. W Szwecji Chrzanowski od kilku sezonów startuje w zespole Vastervik, zaś w ubiegłym sezonie reprezentował barwy brytyjskiego Swindon Robins.
10. Magnus Zetterström ur. 09.12.1971 Starty w Wybrzeżu: 2008
"Zorro" zawitał nad morze przed rozpoczęciem obecnego sezonu. Szwed jest jednym z liderów zespołu. Mimo zaawansowanego wieku Magnus jest świetnie przygotowany do sezonu pod względem fizycznym. Niespełna 37-letni, urodzony w Eskilstunie zawodnik regularnie zdobywa ponad 10 punktów w meczu. Zetterström to profesjonalista, który wie jak ważna jest dobra atmosfera w drużynie. Kapitan i dobry duch zespołu, a także prawdziwy showman.
Magnus w ubiegłym sezonie reprezentował barwy Stali Gorzów, której w dużym stopniu pomógł w awansie do Ekstraligi, uzyskując średnią biegową 2,225. Odszedł z Gorzowa, gdyż jak sam przyznaje - dobrze się czuje w pierwszej lidze. Awansował ze Stalą i błyskawicznie znalazł angaż nad morzem, gdzie szybko stał się jednym z ulubieńców miejscowych fanów. Podobnie było zresztą w Gorzowie. Nic dziwnego, gdyż „Zorro” zawsze stara się pamiętać o kibicach.
Szwed ma za sobą bogatą karierę. Jego największym sukcesem jest tytuł Indywidualnego Mistrza Europy z 2002 roku. W tym sezonie dość niespodziewanie zdobył również tytuł Indywidualnego Mistrza Szwecji, co stanowić może ukoronowanie jego kariery. W Polsce zaczął startować dopiero w 1999 roku, kiedy to zadebiutował w barwach klubu z Lublina. Obecnie startuje również w angielskim Poole Pirates oraz szwedzkiej Indianernie Kumla.
Zgłoś błąd w treści
na Instagramie 
na Facebooku 
