Bydgoskie rundy Grand Prix w liczbach

Zdjęcie okładkowe artykułu:
zdjęcie autora artykułu

Nieprzerwanie od 1998 roku 360 - tysięczna Bydgoszcz gości najlepszych żużlowców świata. Zawodnicy walczący o tytuł indywidualnego mistrza globu, zjadą do posiadającej prawa miejskie od 1346 roku miejscowości, po raz czternasty. Dotychczas rundy Grand Prix na stadionie Polonii należały do najciekawszych w cyklu. Nie inaczej powinno być w sobotę...

W tym artykule dowiesz się o:

W czternastu rundach Grand Prix na liczącym 348 metrów torze w Bydgoszczy zaprezentowało się 67 zawodników z 14 krajów:

Polska 19 (Tomasz Bajerski, Krzysztof Buczkowski, Krzysztof Cegielski, Tomasz Chrzanowski, Robert Dados, Rafał Dobrucki, Jacek Gollob, Tomasz Gollob, Jarosław Hampel, Rune Holta, Wiesław Jaguś, Maciej Janowski, Krzysztof Kasprzak, Adrian Miedziński, Piotr Protasiewicz, Rafał Szombierski, Sebastian Ułamek, Grzegorz Walasek, Grzegorz Zengota)

Dania 11 (Brian Andersen, Hans Andersen, Kenneth Bjerre, Niels Iversen, Jesper Jensen, John Jorgensen, Brian Karger, Hans Nielsen, Bjarne Pedersen, Nicki Pedersen, Ronni Pedersen)

Szwecja 10 (Stefan Danno, Henrik Gustafsson, Andreas Jonsson, Mikael Karlsson/ Max, Peter Karlsson, Niklas Klingberg, Antonio Lindbaeck, Fredrik Lindgren, Jimmy Nilsen, Tony Rickardsson)

Wielka Brytania 8 (Chris Harris, Mark Loram, Chris Louis, Scott Nicholls, Lee Richardson, Joe Screen, Andy Smith, Carl Stonehewer)

Australia 6 (Leigh Adams, Craig Boyce, Jason Crump, Jason Lyons, Ryan Sullivan, Todd Wiltshire)

Czechy 4 (Bohumil Brhel, Ales Dryml, Lukas Dryml, Antonin Kasper)

USA 2 (Billy Hamill, Greg Hancock)

Słowenia 2 (Matej Ferjan, Matej Zagar)

Rosja 1 (Emil Sajfutdinow)

Norwegia 1 (Rune Holta)

Włochy 1 (Armando Castagna)

Węgry 1 (Zoltan Adorjan)

Finlandia 1 (Kai Laukkanen)

Niemcy 1 (Martin Smolinski)

Należy pamiętać, iż Rune Holta reprezentował w cyklu barwy Norwegii i Polski.

Funkcje rezerwowych, którzy ani razu nie wyjechali na tor pełnili dotychczas Janusz Kołodziej (2006) oraz dwukrotnie Karol Ząbik (2005 - 06).

Najwięcej wyścigów:

78 - Tomasz Gollob

67 - Jason Crump

66 - Greg Hancock, Leigh Adams

59 - Nicki Pedersen

50 - Scott Nicholls, Andreas Jonsson

45 - Rune Holta

44 - Jarosław Hampel

41 - Hans Andersen

38 - Piotr Protasiewicz, Mark Loram

36 - Tony Rickardsson

34 - Ryan Sullivan

32 - Bjarne Pedersen

26 - Mikael Karlsson/Max

21 - Andy Smith, Lee Richardson

20 - Krzysztof Kasprzak, Chris Harris

Najwięcej pierwszych miejsc:

51 - Tomasz Gollob

28 - Nicki Pedersen

21 - Leigh Adams

20 - Jason Crump

18 - Tony Rickardsson

17 - Greg Hancock

13 - Andreas Jonsson

12 - Rune Holta

10 - Mark Loram

Najczęściej na drugich miejscach linię mety mijali:

24 - Greg Hancock

21 - Jason Crump

17 - Andreas Jonsson

16 - Rune Holta

15 - Leigh Adams, Nicki Pedersen

14 - Scott Nicholls

13 - Piotr Protasiewicz, Mark Loram, Tomasz Gollob, Jarosław Hampel

11 - Hans Andersen

Na trzecich pozycjach najczęściej finiszowali:

17 - Leigh Adams

15 - Greg Hancock

14 - Bjarne Pedersen, Jason Crump

13 - Hans Andersen

12 - Nicki Pedersen, Jarosław Hampel

11 - Andreas Jonsson, Ryan Sullivan

10 - Mark Loram

Jako czwarci wyścigi kończyli najczęściej:

13 - Leigh Adams

12 - Piotr Protasiewicz, Jason Crump

11 - Rune Holta

10 - Hans Andersen, Antonio Lindbaeck, Chris Harris

9 - Scott Nicholls, Greg Hancock

8 - Jarosław Hampel, Andreas Jonsson, Lee Richardson

Wyścigów z powodu defektów nie kończyli:

2 - T. Wiltshire, T. Gollob, M. Karlsson/Max

1 - F. Lindgren, A. Lindbaeck, K. Kasprzak, R. Pedersen, B. Pedersen, M. Ferjan, R. Dobrucki, G. Hancock, B. Karger, A. Smith, M. Loram, S. Dannoe

Na tor upadali:

1 - P. Protasiewicz, A. Smith, C. Harris, F. Lindgren

Wykluczani za upadek bądź jego spowodowanie byli:

1 - H. Andersen, B. Pedersen, A. Jonsson, T. Wiltshire, P. Karlsson, M. Karlsson/Max, T. Gollob

Na start nie zdążyli:

1 - R. Sullivan, M. Ferjan

Taśmę dotykali:

1 - F. Lindgren, R. Holta, J. Screen, J. Hampel, P. Protasiewicz

W finałach Grand Prix startowało 21 zawodników:

T. Gollob - 9 razy

J. Crump - 6

T. Rickardsson, G. Hancock, N. Pedersen - 5

R. Sullivan, H. Nielsen, M. Loram, B. Hamill, R. Holta, L. Adams - 2

J. Nilsen, M. Karlsson, P. Protasiewicz, L. Richardson, W. Jaguś, K. Kasprzak, A. Jonsson, S. Nicholls, H. Andersen, S. Ułamek - 1

Na podium stanęło 16 z nich:

T. Gollob (7-0-2)

N. Pedersen (2-1-2)

J. Crump (1-2-1)

G. Hancock (1-2-1)

H. Nielsen (1-0-0)

B. Hamill (1-0-0)

T. Rickardsson (0-3-2)

R. Sullivan (0-1-1)

L. Adams (0-1-0)

L. Richardson (0-1-0)

K. Kasprzak (0-1-0)

H. Andersen (0-1-0)

M. Loram (0-0-1)

M. Karlsson (0-0-1)

J. Nilsen (0-0-1)

S. Ułamek (0-0-1)

Pola startowe

Najkorzystniejszym polem startowym wydaje się być pole A, z którego startujący zawodnicy zwyciężali aż 125 razy, co stanowi 41% wszystkich zwycięstw. Zaledwie 47 razy zwyciężali żużlowcy w białym pokrowcu na kasku. Jednocześnie zawodnicy startujący z trzeciego pola startowego aż 95 razy kończyli wyścigi na ostatniej pozycji, gdy dla przykładu z pierwszego toru żużlowcy zaledwie 36 razy mijali linię mety jako czwarci.

Jeśli spojrzeć na korzystność pól startowych w wielkich finałach ponownie uwydatni się "syndrom" pola C, z którego tylko raz startujący w finale zawodnik zwyciężył rundę Grand Prix w Bydgoszczy.

Pięciokrotnie wygrywał zawodnik w niebieskim kasku, czterokrotnie w czerwonym, trzykrotnie w kasku żółtym.

Zaledwie raz nie udało się stanąć na podium zawodnikom startującym w finałach z toru pierwszego i drugiego.

Tegoroczni uczestnicy Grand Prix w bydgoskich rundach cyklu:

Tomasz Gollob (1 miejsce, 163 punkty); 51 pierwszych miejsc - 13 drugich - 9 trzecich - 2 czwarte; 1 wykluczenie, 2 defekty; średnia biegowa GP w Bydgoszczy 2,410

Jarosław Hampel (2, 131); 8 - 13 - 12 - 8; 1 taśma; śr. bieg. 1,409

Jason Crump (3, 129); 20 - 21 - 14 - 12; śr. bieg. 1,731

Kenneth Bjerre (4,102); 2 - 0 - 2 - 2; śr. bieg. 1,333

Rune Holta (5, 97); 12 - 16 - 5 - 11; 1 taśma; śr. bieg. 1,622

Greg Hancock (6,95); 17 - 24 - 15 - 9; 1 defekt; śr. bieg. 1,727

Chris Harris (7,94); 2 - 4 - 3 - 10; 1 upadek; śr. bieg. 0,850

Chris Holder (8, 90); nie startował w Grand Prix w Bydgoszczy

Hans Andersen (9, 79); 6 - 11 - 13 - 10; 1 wykluczenie; śr. bieg. 1,293

Andreas Jonsson (10, 78); 13 - 17 - 11 - 8; 1 wykluczenie; śr. bieg. 1,680

Nicki Pedersen (11, 78); 28 - 15 - 12 - 4; śr. bieg. 2,136

Fredrik Lindgren (12, 76); 0 - 6 - 3 - 4; 1 taśma, 1 upadek, wykluczenie; śr. bieg. 0,938

Magnus Zetterstroem (13, 67); nie startował w Grand Prix w Bydgoszczy

Tai Woffinden (14, 45); nie startował w Grand Prix w Bydgoszczy

Piotr Protasiewicz (5 punktów); 5 - 13 - 6 - 12; 1 upadek, 1 taśma; 1,237

Janusz Kołodziej (12 punktów); nie startował w Grand Prix w Bydgoszczy

Ciekawostki Grand Prix w Bydgoszczy:

18.09.1998 Billy Hamill po kolizji w III biegu dnia z Jasonem Crumpem, nie był zdolny do dalszej jazdy. W związku z tym nie mógł uczestniczyć w biegu dodatkowym, właśnie z Crumpem, którego stawką było pozostanie w cyklu. Ostatecznie Amerykanin otrzymał stałą dziką kartę na sezon 1999.

28.08.1999 Tomasz Gollob mógł na swoim torze zagwarantować sobie tytuł indywidualnego mistrza świata, ale zajął "odległą" 5 pozycję, która do klasyfikacji generalnej dała mu 15 punktów.

28.08.1999 Żaden zawodnik nie zwyciężył z pola D.

08.09.2001 Żaden ze startujących z pierwszego pola startowego żużlowców nie przyjechał do mety na czwartej pozycji. Co ciekawe, sytuacja ta powtórzyła się 13.09.2008 roku.

13.09.2008 Tomasz Gollob zwyciężył z kompletem punktów rundę zasadniczą, był niepokonany w półfinale, lecz w finale minął linię mety na trzeciej pozycji.

W sezonie 2008 Grand Prix w Bydgoszczy odbyło się dwukrotnie. 13.09.2008 zgodnie z terminarzem cyklu, 18.10. zamiast Grand Prix w kompromitującym się organizacyjnie Gelsenkirchen

Jason Crump po raz ostatni wystartował w finale Grand Prix w Bydgoszczy w 2005 roku.

Źródło artykułu: