W tym artykule dowiesz się o:
(...) W młodej Polsce więcej niż na Zachodzie znaczył mecenat państwowy. W warszawskich Centralnych Warsztatach Samochodowych w tym samym mniej więcej czasie (lata 1928-29) za sprawą porucznika inż. Fuksiewicza, korzystającego ze wzorów amerykańskich marek Harley-Davidson i Indian, powstał polski motocykl CWS M 55 z przeznaczeniem głównie dla wojska. Na jego bazie wyprodukowano potem pierwsze motocykle wedle pomysłu zdolnych konstruktorów PZInż. (inż. Zygmunt Okołów oraz inż. Mordasewicz i Bidziński), poczynając od roku 1932. Dziełem ich był m.in. Sokół 1000, o kryptonimie CWS M 111 – dwucylindrowy czterosuw, motocykl mocny (22 KM) i efektowny. Mieścił się w zakresie do 1000 cm sześciennych, z maksymalną prędkością 102 km/godz. Miał opinię całkowicie bezawaryjnego, najbardziej dopracowanego motocykla kiedykolwiek produkowanego w Polsce. Do grupy dołączył absolwent Politechniki Lwowskiej Tadeusz Rudawski, stając na czele wyspecjalizowanego działu motocyklowego PZInż (Jan Gebler i Zbigniew Możdżewski). Tadeusz Rudawski był również znakomitym praktykiem, próbującym swoich sił na wyścigowych trasach. Po zachłyśnięciu się sztywną mocą, przyszedł czas na bardziej gibkie, elastyczne maszyny. Tak powstał w 1935 roku, pod okiem tego samego Tadeusza Rudawskiego, motocykl "Sokół 600 RT" (CWS M 211), jednocylindrowy o niższej pojemności skokowej i mocy, ale nie ustępujący maestrią poprzednikowi. To na tych modelach inż. Rudawski i mecenas Kazimierz Jurkowski zdobyli przed wojną szczyt Kasprowego przy okazji Rajdów Tatrzańskich. Wyczyn ten powtórzyli Tadeusz Heryng, Józef Jakubowski i Józef Docha, również na Sokołach, z których jeden był modelem Sokół 200 M 411.
Książkę w cenie 22 zł plus koszty przesyłki można nabyć przesyłając zamówienie na adres redakcja@sportowefakty.pl
na Instagramie 
na Facebooku 
