W tym artykule dowiesz się o:
Zimą do dyspozycji narciarzy jest ponad 120 kilometrów tras zjazdowych i 50 wyciągów. Spora część nartostrad położona jest na lodowcu, co umożliwia jazdę na nartach przez cały rok. Kurort cieszy się zainteresowaniem turystów także latem. Warte zobaczenia są między innymi ruiny średniowiecznego zamku Werdenfels, zamek myśliwski króla Ludwika II, kasyno, rokokowy kościół pielgrzymkowy świętego Antoniego, Instytut Ryszarda Straussa i Stadion Olimpijski.
Garmisch-Partenkirchen było gospodarzem IV Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku. Zawodnicy rywalizowali w 17 konkurencjach, w zmaganiach wystartowało 668 sportowców z 28 krajów. Na starcie nie zabrakło Polaków, którzy niestety wrócili z Niemiec bez medali. Najwyżej sklasyfikowany był Stanisław Marusarz, który zajął 5. miejsce w konkursie skoków narciarskich. Marusarz wystartował także w kombinacji norweskiej, gdzie zajął 7. i 8. pozycję. Z dobrej strony zaprezentował się także Bronisław Czech, który w sztafecie 4 x 10 kilometrów był 7. Na skoczni olimpijskiej zwyciężył Norweg Birger Ruud, który wyprzedził Svena Erikssona i Reidara Andersena. W Niemczech nie obyło się bez skandalu. Jako olimpijska dyscyplina zadebiutowało narciarstwo alpejskie. Międzynarodowy Komitet Olimpijski wywołał falę protestów zakazując startu niemieckim i szwajcarskim instruktorom, uznając ich za zawodowców.
W Garmisch-Partenkirchen wybudowane są skocznie HS 140, HS 89, HS 45 i K20. Olimpijski obiekt powstał w 1935 roku według projektu C. I. Luthera. Tradycja noworocznej rywalizacji w skokach sięga 1921 roku. Podczas pierwszej edycji austriacko-niemieckiego Turnieju w 1953 roku obiekt uważany był za jeden z najnowocześniejszych na świecie. W Garmisch-Partenkirchen zwyciężył wtedy Norweg Asgeir Doelplads. Skocznia była kilkukrotnie przebudowywany i powiększana. Remonty przeprowadzono między innymi w 1955, 1978 i 1996 roku, kiedy umieszczono punkt K na 115 metrze. 10 lat później arena nie spełniała nawet podstawowych wymogów Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS) i aby nie stracić prawa organizacji noworocznych konkursów zdecydowano się na wysadzenie 125-tonowej konstrukcji. Nowy obiekt został wybudowany w miejscu starej Große Olympiaschanze, zburzonej 14 kwietnia 2007 roku. Jej historycznym rekordzistą pozostał już na zawsze Adam Małysz, który 1 stycznia 2001 roku oddał skok na odległość 129,5 metra. Budowa nowego obiektu pochłonęła 14 milionów euro. Pierwszy skok oddał zawodnik miejscowego klubu - Felix Schoft. W tym sezonie skoczkowie narciarscy dopiero po raz trzeci będą rywalizować na Nowej Skoczni Olimpijskiej (HS 140). Jej rekord należy obecnie do Gregora Schlierenzauera, który w styczniu 2008 uzyskał 141 metrów.
W 1966 roku otwarcia noworocznego konkursu dokonał Stanisław Marusarz. - Na trybunie sędziowskiej poruszenie. Medytacje i targi trwały prawie kwadrans. Wreszcie nie tylko zgodzono się na skok, ale organizatorzy podali jeszcze przez megafony esencję mojego życiorysu poczynając od 1927 roku. Publiczność przyjęła mnie gorąco, a gdy spiker dodał istotny szczegół z mojej metryki, że mam 54 lata, na trybunach wybuchł prawdziwy entuzjazm. Później nastąpiła absolutna cisza. Zdawałem sobie sprawę, że muszę oddać skok poprawny stylowo i nie tyle długi, co ładnie wykończony. Za żadną cenę nie wolno mi upaść! Z chwilą przypięcia nart odeszła wszelka trema. Doskonale mi się jechało do progu, odbiłem się lekko i trzymając ręce przy tułowiu wylądowałem pewnie i miękko. Robiąc już na wybiegu ostatnią ewolucję śmignąłem obok pierwszych rzędów trybun. Widzowie ujrzeli skoczka w wizytowym garniturze, pod krawatem. Ale chyba nie to wywołało ów grzmot braw i donośne - Hurra! Ludzie szaleli. Później powiedziano mi jakoby w tych zawodach nikt nie miał tak pewnego lądowania. Skoczyłem 66 metrów! - tak legendarny występ opisał w książce "Na skoczniach Polski i świata".
W ubiegłorocznym konkursie w Garmisch-Partenkirchen zwyciężył Wolfgang Loitzl. Austriak wyprzedził Simona Ammanna i Harriego Olli. Adam Małysz niespodziewanie przegrał pojedynek KO z Andreasem Wankiem i nie zakwalifikował się do serii finałowej.
Konkurs w Oberstdorfie, podobnie jak cały Turniej, rozgrywany jest systemem KO. 50 najlepszych zawodników kwalifikacji zostaje połączonych w dwójki, zwycięzca jest w parze z ostatnim, drugi z przedostatnim i tak aż do środka klasyfikacji, gdzie 26. zawodnik rywalizuje z 25. Jeśli skoczek z czołowej "10" Pucharu Świata zrezygnuje z udziału w kwalifikacjach, automatycznie zostaje sklasyfikowany na ostatniej pozycji i w konkursie stacza pojedynek z najlepszym. Do serii finałowej przechodzi zwycięzca każdej pary (25 zawodników) oraz pięciu najlepszych spośród tych, którzy odpadli ("lucky losers"). W klasyfikacji generalnej Turnieju sumowane są łączne noty uzyskane w poszczególnych konkursach. Wyniki w tradycyjny sposób zaliczane są także do punktacji Pucharu Świata - triumfator zyskuje 100 punktów, 30. zawodnik 1 punkt.
W klasyfikacji generalnej koszulki lidera Pucharu Świata dzielnie broni Simon Ammann, który ma 58 punktów przewagi nad Gregorem Schlierenzauerem. Dzięki triumfowi w Oberstdorfie trzecią pozycję zajmuje Andreas Kofler. W klasyfikacji Turnieju prowadzi Kofler przed Janne Ahonenem i Thomasem Morgensternem.
Na liście startowej kwalifikacji znalazło się 73 zawodników z 19 państw. Polacy wystąpią w niezmienionym składzie: Stefan Hula, Krzysztof Miętus, Kamil Stoch i Adam Małysz. Seria kwalifikacyjna rozpocznie się 31 grudnia o godzinie 13:45, natomiast zawody rozpoczną się w Nowy Rok o godzinie 14:00.
Program zawodów w Garmisch-Partenkirchen
31.12.2009, czwartek
11:30 - trening
13:45 - kwalifikacje
1.01.2010, piątek
12:00 - seria próbna
14:00 - I seria konkursowa
Lista startowa kwalifikacji:
1. Julian Musiol GER
2. Christian Ulmer GER
3. Tobias Bogner GER
4. Felix Schoft GER
5. Severin Freund GER
6. Maximilian Mechler GER
7. Denis Kornilov RUS
8. Heung Chul Choi KOR
9. Vitaliy Shumbarets UKR
10. Nikolay Karpenko KAZ
11. Richard Freitag GER
12. Anders Johnson USA
13. Carl Nordin SWE
14. Pascal Egloff SUI
15. Stephan Hocke GER
16. Volodymyr Boshchuk UKR
17. Remi Francais SUI
18. Nicholas Alexander USA
19. Vladimir Zografski BUL
20. Tomas Zmoray SVK
21. Ville Larinto FIN
22. Ivan Karaulov KAZ
23. Isak Grimholm SWE
24. Bogomil Pavlov BUL
25. Kenneth Gangnes NOR
26. Hyun Ki Kim KOR
27. Kai Kovaljeff FIN
28. Ilja Rosliakov RUS
29. Fumihisa Yumoto JPN
30. Stefan Hula POL
31. Taku Takeuchi JPN
32. Andrea Morassi ITA
33. Stefan Thurnbichler AUT
34. Pavel Karelin RUS
35. Jan Matura CZE
36. Martin Cikl CZE
37. Peter Prevc SLO
38. Kalle Keituri FIN
39. Lukas Hlava CZE
40. Matti Hautamaeki FIN
41. Mitja Meznar SLO
42. Michael Neumayer 42
43. Jernej Damjan SLO
44. Lukas Mueller AUT
45. Tom Hilde NOR
46. Krzysztof Miętus POL
47. Sebastian Colloredo ITA
48. Jakub Janda CZE
49. Andreas Wank GER
50. Andreas Kuettel SUI
51. Martin Schmitt GER
52. Shohei Tochimoto JPN
53. Roar Ljoekelsoey NOR
54. Anders Jacobsen NOR
55. Noriaki Kasai JPN
56. Dimitry Vassiliev RUS
57. Robert Kranjec SLO
58. Johan Remen Evensen NOR
59. Kamil Stoch POL
60. Martin Koch AUT
61. Michael Uhrmann GER
62. Emmanuel Chedal FRA
63. Janne Ahonen FIN
64. Adam Małysz POL
65. Harri Olli FIN
66. Daiki Ito JPN
67. Pascal Bodmer GER
68. Wolfgang Loitzl AUT
69. Bjoern Einar Romoeren NOR
70. Thomas Morgenstern AUT
71. Andreas Kofler AUT
72. Gregor Schlierenzauer AUT
73. Simon Ammann SUI
na Instagramie 
na Facebooku 
