Nie uwierzysz! Ci piłkarze nie zdobyli żadnego trofeum z kadrą

Ostatnia szansa

Dla wielu piłkarzy Euro 2020 będzie jedną z ostatnich albo nawet ostatnią szansą na odniesienie sukcesu z drużyną narodową. Złotego pokolenia Belgów na czele z Romelu Lukaku i Kevinem De Bruyne brązowy medal MŚ 2018 w Rosji nie satysfakcjonuje. Wracającego do kadry Francji Karima Benzemy ominęły sukcesy z lat 2016-18 - dla 34-latka zbliżający się turniej to już naprawdę ostatni dzwonek.

W gronie piłkarzy niespełnionych na niwie reprezentacyjnej, jest też Robert Lewandowski. Kapitan Biało-Czerwonych w piłce klubowej wygrał wszystko zarówno drużynowo, jak i indywidualnie, ale jego karierze w drużynie narodowej brakuje dużego sukcesu. Na Euro 2012 i MŚ 2018 nie wyszedł z Polską z grupy, a na Euro 2016 doszedł z nią do ćwierćfinału - to niewiele jak na jednego z najlepszych napastników w historii.

"Lewy" w wielu kategoriach stoi w jednym rzędzie z największymi legendami futbolu, ale akurat w tym gronie po zakończeniu kariery nie chciałby się znaleźć. Oto najlepsi piłkarze, którzy nie mają w CV ani jednego trofeum z drużyną narodową. [nextpage]

Johan Cruyff (Holandia)

Był jednym z najwybitniejszych zawodników w historii futbolu. Jego nazwisko jest wymieniane obok takich tuzów, jak Diego Maradona czy Pele. W jego bogatej karierze zabrakło triumfu z reprezentacją. Był filarem drużyny Rinusa Michelsa, która w 1974 roku przegrała 1:2 z RFN w finale mundialu - Cruyff został wówczas wybrany piłkarzem turnieju. Dwa lata później Holandia zajęła trzecie miejsce na mistrzostwach Europy. [nextpage]

Roberto Baggio (Włochy)

Zdecydowanie największy pechowiec w całym zestawieniu. Był gwiazdą na mistrzostwach świata w 1994 roku. Roberto Baggio zdobył pięć bramek, w dużej dzięki niemu Włosi awansowali do finału. W meczu z Brazylią wszystko zależało od napastnika. Baggio podszedł do decydującego rzutu karnego, jednak fatalnie spudłował. Zagrał łącznie na trzech mundialach, ale nigdy nie wystąpił na mistrzostwach Europy. [nextpage]

Paolo Maldini (Włochy)

W 1994 roku w składzie "Azzurrich" był również Paolo Maldini. Sześć lat później legenda AC Milan pojechała z kadrą na mistrzostwa Europy. Włosi szli jak burza. W półfinale defensor nie wykorzystał rzutu karnego, ale i tak jego zespół zwyciężył z Holandią. W finale drużyna z Półwyspu Apenińskiego przegrała 1:2 z Francją po złotym golu Davida Trezegueta. Po raz kolejny Maldini musiał zadowolić się srebrnym medalem.

[nextpage]

Eusebio da Silva Ferreira (Portugalia)

Zdobywca Złotej Piłki w 1966 roku. Przed erą Cristiano Ronaldo był uznawany za najlepszego portugalskiego zawodnika. Na arenie międzynarodowej zdobył łącznie 46 bramek, co daje mu 12. miejsce w rankingu wszech czasów. Eusebio da Silva Ferreira na mundialu w 1966 strzelił aż dziewięć goli. Razem ze swoją kadrą zajął wówczas dopiero trzecie miejsce. [nextpage]

George Best (Irlandia Północna)

Kolejny przykład wybitnego zawodnika, który grał w przeciętnej reprezentacji. George Best zdobył dziewięć bramek w 37 spotkaniach dla Irlandii Północnej. Warto zaznaczyć, że ikona Manchesteru United nigdy nie wystąpiła na mistrzostwach świata ani Europy. [nextpage]

Raul Gonzalez (Hiszpania)

Można powiedzieć, że urodził się za wcześnie. Raul Gonzalez zagrał z Hiszpanią na pięciu turniejach. Łącznie w narodowych barwach zanotował 102 występy i 44 trafienia. Zakończył reprezentacyjną karierę po mundialu w 2006 roku. Później  "La Furia Roja" została najlepszą drużyną na kontynencie i świecie.