WTA Madryt: Kolejny krok do wykonania przed Agnieszką Radwańską

Kacper Kowalczyk 04 Maja 2015, 04:00

Po raz pierwszy Australijka dała znać o sobie w sezonie 2007. Po udanych występach w cyklu ITF znalazła się w pierwszej setce rankingu, a to pozwoliło jej na regularną grę w turniejach WTA. To właśnie wtedy odniosła pierwszą wygraną w głównej drabince Wielkiego Szlema - na kortach Flushing Meadows pokonała Jarosławę Szwiedową, by w II rundzie przegrać z broniącą tytułu Marią Szarapową. Dwa dni przed wyjazdem do Nowego Jorku u jej matki, Nity, zdiagnozowano raka piersi. Rezultat z US Open poprawiła rok później, w Melbourne, kiedy po wyeliminowaniu między innymi Patty Schnyder i Amelie Mauresmo odpadła w 1/8 finału. Podobny wynik w Indian Wells wraz z trzecimi rundami w Rolandzie Garrosie i w Wimbledonie pozwoliły jej na awans do pierwszej "40" rankingu.

• WTA Madryt: Simona Halep za burtą! Pewne wygrane Marii Szarapowej i Garbine Muguruzy

Kolejne dwa sezony to głównie gra w eliminacjach do turniejów WTA, które udało jej się przejść kilkakrotnie, najdalej dochodząc do półfinału w Dallas i III rundy w Birmingham, za każdym razem przegrywając z Jeleną Janković. Dzięki dzikiej karcie wywalczonej w wewnętrznych australijskich kwalifikacjach wystąpiła w głównej drabince Australian Open 2014. Po pokonaniu trzech rywalek znalazła się w 1/8 finału, co pozwoliło jej na powrót do pierwszej "100" rankingu. W marcu zameldowała się w ćwierćfinale w Indian Wells i III rundzie w Miami, a na kortach ziemnych zanotowała drugie rundy w Rzymie, Strasburgu i Paryżu.

Najlepiej odnalazła się jednak na trawie. W Birmingham wyrównała najlepszy wynik w turnieju WTA w karierze, dochodząc do półfinału po wygranych nad chociażby Samanthą Stosur, Kimiko Date-Krumm czy Urszulą Radwańską. Ze starszą z krakowianek spotkała się dwa tygodnie później, na korcie centralnym Wimbledonu, ostatecznie przegrywając w dwóch setach. Do końca roku porażki przeplatała dobrymi rezultatami, takimi jak IV runda US Open i 1/4 finału w Tokio.

• WTA Madryt: Awans Sereny, Azarenka lepsza od Venus, kolejna porażka Bouchard

Już w latach juniorskich Dellacqua pokazała się z dobrej strony jako deblistka - wraz z rodaczką, Adrianą Szili, triumfowały w grze podwójnej Australian Open 2003. Wśród seniorek oprócz zdobycia trzech tytułów WTA i 23 na poziomie ITF, doszła do finałów wszystkich turniejów wielkoszlemowych, z czego trzech dwa lata temu w parze z Ashleigh Barty. Sukces odniosła też w mikście, kiedy w 2011 roku partnerując Scottowi Lipskiemu, zwyciężyła na kortach Rolanda Garrosa.

Australijka kilkakrotnie miała problemy z utrzymaniem prawidłowej wagi, przez co groziło jej nawet odebranie stypendium australijskiej federacji i utrata kilku kontraktów sponsorskich. Była też krytykowana przez miejscowych dziennikarzy i trenerów, w tym Rogera Rasheeda, obecnego szkoleniowca Grigora Dimitrowa, który zarzucił jej "nieodpowiednie podejście do zawodowego sportu".

Gra leworęcznej Dellacquy opiera się na płaskich i niskich uderzeniach z głębi kortu i zza linii końcowej. Niekiedy używa piłek slajsowanych, korzysta z rotacji wznoszącej. Słabszą stroną jest jej bekhend, mocno topspinowy, często odgrywany na połowę kortu, co daje szansę zakończenia wymiany przez przeciwniczkę.

Aktualnie ćwiczy pod okiem Shannona Nettle'a. Największą motywacją do gry jest jej syn, którego od lipca 2013 wychowuje ze swoją partnerką, Amandą. Jest fanką krykieta i futbolu australijskiego, za wzór uważa Margaret Smith Court. Ulubiony film to "Dirty Dancing", ulubieni aktorzy to Brad Pitt i Angelina Jolie. Wolny czas spędza czytając książki, chodząc na zakupy i spotykając się ze znajomymi.

Bilans spotkań pomiędzy Agnieszką Radwańską a Casey Dellacquą (główny cykl):

Oglądaj mecze WTA Tour z udziałem Igi Świątek, Magdy Linette i innych topowych zawodniczek w serwisie CANAL+ online. (link sponsorowany)