Z nieba do piekła, czyli nie tak miało być - podsumowanie sezonu 2014/2015 PGE Skry Bełchatów

Marcin Olczyk 21 Maja 2015, 15:00

Styl, w jakim PGE Skra Bełchatów sięgnęła po plusligowe złoto, był imponujący. Podopieczni Miguela Falaski w fazie play-off PlusLigi zanotowali serię dziewięciu kolejnych zwycięstw, ani razu nie dając się pokonać AZS Politechnika Warszawska, Jastrzębskiemu Węglowi i Asseco Resovii Rzeszów. Forma i potencjał drużyny zdawały się sugerować, że zespół zbudowany został w najlepszy możliwy sposób, a wzajemnie uzupełniające się i wzmacniające ogniwa stanowią sprawnie funkcjonujący mechanizm, który niełatwo będzie zepsuć.

Zmian nie dało się jednak uniknąć. Pierwszym zawodnikiem, z którego odejściem już od kilku miesięcy oswajali się kibice i działacze PGE Skry był Stephane Antiga - niezwykle doświadczony, stanowiący wzór dla młodszych kolegów zawodnik, prywatnie przyjaciel Falaski, który wrócił do Bełchatowa, by pomóc początkującemu hiszpańskiemu trenerowi. Francuski przyjmujący dostał bowiem ofertę nie do odrzucenia - zaproponowano mu posadę selekcjonera siatkarskiej reprezentacji Polski, której miał się w pełni oddać po zakończeniu sezonu.

Nie był to koniec ważnych dla zespołu rozstań. Po siedmiu pełnych sukcesów latach zakończyła się współpraca klubu z Danielem Plińskim, o czym z medalem na szyi zaraz po ceremonii poinformował sam zainteresowany. Były reprezentant Polski w ostatnim sezonie był w zespole tym trzecim, ustępując zazwyczaj miejsca w składzie Karolowi Kłosowi i Andrzejowi Wronie, więc postanowił znaleźć dla siebie nowe miejsce.

Dość nieoczekiwanie najlepszym transferem PGE Skry Bełchatów okazało się sprowadzenie z Jastrzębia Zdroju Nicolasa Marechala

Na pozycji libero roszada wydawała się najbardziej ryzykowna. "Zatora" zastąpić miał bowiem niemiecko-polski duet Ferdinand Tille - Kacper Piechocki. Pod bokiem brązowego medalisty mistrzostw świata skrzydła miał więc rozwinąć syn prezesa PGE Skry, zbierając cenne doświadczenie nie tylko PlusLidze, ale również w elitarnej Lidze Mistrzów. Przebudowa zespołu przebiegła szybko i sprawnie, a bełchatowianie, choć udział wielu zawodników w mundialu nieco utrudniał przygotowania do nowego sezonu, z optymizmem i wielkimi nadziejami spoglądali w przyszłość.

Wzloty i upadki

Rozgrywki bełchatowianie rozpoczęli z impetem. Wygrali sześć pierwszych spotkań ligowych bez straty punktu, oddając przeciwnikom zaledwie jedną partię. W siódmej kolejce PGE Skra dopiero po tie-breaku pokonała Cerrad Czarnych Radom. O kryzysie mowy być jednak nie mogło, ponieważ podopieczni Falaski kolekcjonowali kolejne zwycięstwa. Pierwsza poważna wpadka nastąpiła w 14-tej serii spotkań PlusLigi, zaraz po demonstracji siły w łódzkiej Atlas Arenie (przekonujący trumf nad Asseco Resovią), kiedy to obrońca tytułu przegrał na własnym terenie z ostatnim w tabeli beniaminkiem z Będzina. To była prawdziwa sensacja, jednak z większych, o ile nie największa w całym sezonie.

Mikołajkowa porażka z MKS-em Banimexem Będzin, wbrew pozorom, wcale nie była wypadkiem przy pracy. Grudzień okazał się niezwykle ciężkim miesiącem, zakończonym kolejnymi przegranymi meczami z Jastrzębskim Węglem i ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle. Z nowym rokiem w zespół wstąpiły jednak nowe siły i następna porażka przytrafiła się bełchatowianom dopiero w ostatniej kolejce sezonu zasadniczego. W międzyczasie ekipa Falaski zakończyła fazę grupową Ligi Mistrzów z kompletem zwycięstw, jako jeden z dwóch zespołów w Europie. Katastrofa miała jednak dopiero nadejść...

Koszmar rozpoczął się w marcu. Zmęczeni bełchatowianie w półfinale PlusLigi napotkali olbrzymi opór ze strony Lotosu Trefla Gdańsk, a w Champions League byli o krok od przegrania walki o Final Four z Sir Safety Perugia. Mecze z ekipą Andrei Anastasiego pokazały, że bełchatowianie stracili cały impet z początku rozgrywek. Kilka dodatkowych treningów, dzięki zmianom w kalendarzu, nie pozwoliło siatkarzom PGE Skry odzyskać świeżości ani pewności siebie. W konsekwencji zespół, który miał zdominować wszystkie rozgrywki, w których uczestniczył, w całym turnieju finałowym Ligi Mistrzów ugrał ledwie dwa sety. Nie awansował też ani do finału PlusLigi, ani finału Pucharu Polski. Wywalczony z olbrzymim trudem brązowy medal PlusLigi dopiero po piątym spotkaniu z JW, nie był już w stanie zatrzeć złego wrażenia po spektakularnych porażkach na każdym możliwym froncie.