Jak w Łodzi Budowlanych budują (czyli czary po łódzku)

Marcin Olczyk 01 Maja 2012, 21:00

Sygnałem, że Budowlani Łódź  poważnie myślą o budowaniu silnej drużyny było namówienie do współpracy w 2007 roku Małgorzaty Niemczyk. Silnie związana z Łodzią mistrzyni Europy z 2003 roku powoli kończyła już karierę zawodniczą, ale sprowadzenie siatkarki tego formatu do drugoligowca (dopiero trzeci szczebel rozgrywek w kraju) musiało działać na wyobraźnię. Jednak kompletowanie drużyny pod kątem występów w najwyższej klasie rozgrywkowej zaczęło się tak naprawdę w pierwszej lidze, w sezonie 2008/2009.

W tamtym czasie działacze dokonali nie lada wyczynu, sprowadzając do Łodzi trzy doświadczone zawodniczki: Martę Wójcik (z domu Plutę), Katarzynę Jaszewską i Julię Szeluchinę. Już wtedy decydenci pokazali, że umieją korzystać z okazji. W końcu dwie pierwsze zawodniczki pochodzą z regionu, a powrót w rodzinne strony często jest dla sportowca argumentem decydującym o zmianie klubu. Szeluchina, znająca Łódź z gry w Starcie, potrzebowała z kolei miejsca, w którym mogłaby dochodzić do formy po urodzeniu dziecka. Ze wspomnianej trójki po sezonie odeszła tylko Jaszewska (przerwa na urlop macierzyński, potem Impel Gwardia Wrocław), przyszła reprezentantka kraju. Dwie pozostałe zawodniczki w kolejnych miesiącach miały doprowadzić beniaminka PlusLigi Kobiet do zdobycia Pucharu Polski i przez najbliższe sezony stanowić o sile drużyny.

Awans do najwyższej klasy rozgrywkowej to idealna okazja, by pozyskać kolejne zawodniczki. Dzięki nowej jakości możliwe będzie zaznaczenie swojej obecności wśród najlepszych klubów w kraju. W Łodzi wymieniona została więc spora część kadry, z trenerem na czele. Wtedy działacze po raz pierwszy tak wyraźnie pokazali, że znaczenie dla nich mają nie tylko umiejętności czy doświadczenie, ale również poziom zrozumienia i atmosfera w drużynie. Budowlanych zasiliło kilka "duetów". W kolejnych latach ten zabieg stosowany będzie jeszcze nie raz. Ze Stali Mielec przyszedł trener Wiesław Popik, który zabrał ze sobą atakującą Katarzynę Zaroślińską. Do drużyny dołączyła też Luana Vanessa de Paula, czterokrotna mistrzyni swojego kraju, która siatkówki uczyła się pod okiem znakomitego Bernardo Rezende. Popularna Lulu trafiła do Łodzi w trakcie sezonu. Klub jednak znakomicie się do tego, hitowego jak na tamte warunki, transferu przygotował, sprowadzając wcześniej jej rodaczkę - Michelę Teixeirę, która nie tylko pomogła środkowej wejść do drużyny, ale i mogła podzielić się z nią ogromną wiedzą o polskiej lidze. Budowlani namówili też do powrotu z Niemiec dwie Polki: Karolinę Kosek i Annę Nowakowską. Warto też wspomnieć o sprowadzeniu do Łodzi, będącej w kręgu zainteresowań kolejnych selekcjonerów, Dominiki Golec (wtedy Koczorowskiej).

Luana de Paula siatkówki uczuła się pod okiem sławnego Bernardinho.

Prezes Marcin Chudzik, który pod koniec 2009 roku przejął najważniejsze w klubie stanowisko po ojcu i kontynuował jego pracę, pokazał więc, że wie gdzie i jak szukać. Po trudnym boju udało się również wyciągnąć ze Stali Mielec Sylwię Wojcieską. Oczywiście nikt nie mógł przypuszczać, że marsz po kolejne sukcesy zatrzyma plaga kontuzji, przez którą ciężki sezon z maksymalnym obciążeniem meczowym zakończył się dość kiepsko. Trudno też było jeszcze podczas wakacji zakładać, że mająca problemy z wygraniem rywalizacji z Zaroślińską, Olsovsky postanowi w trakcie sezonu z Łodzi po prostu uciec. Ostatecznie zdziesiątkowane łodzianki dotrwały do końca sezonu, ale szóste miejsce w PlusLidze Kobiet traktowano raczej w kategorii porażki. Kolejny sezon miał być inny…

I taki był, choć sprawy potoczyły się zupełnie inaczej niż przewidywano. Mająca na koncie pierwsze, ale za to niezwykle cenne, doświadczenia z gry w pucharach, drużyna z nadzieją spoglądała w stronę Europy. Przydały się kontakty Jakuba Dolaty, menedżera siatkarskiego, a prywatnie męża Katarzyny Skowrońskiej. Misję budowy silnej drużyny powierzono włoskiemu szkoleniowcowi Mauro Masacciemu. Marketingowo był to strzał w dziesiątkę! Do pracy ze specjalistą z Półwyspu Apenińskiego paliły się zarówno doświadczone siatkarki, jak i młode, utalentowane zawodniczki. - Miałam też inne propozycje, ale dużym atutem Budowlanych był nowy trener z Włoch. To przede wszystkim zadecydowało - wyznała przed poprzednim sezonem reprezentantka Polski kadetek i juniorek Ewelina Mikołajewska. - Okazało się, że trener Masacci mnie zna i chce ze mną pracować, więc postanowiłam przyjechać do Łodzi - twierdziła z kolei chorwacka kadrowiczka Ana Grbac. Ta ostatnia dla Budowlanych miała szczególne znaczenie w kontekście transferowym.

W myśl sprawdzonej praktyki inwestowania w "duety" zaoferowano kontrakt Helene Rousseaux. Młoda, niezwykle utalentowana Belgijka tak zżyła się w Volero Zurych z Grbac, że długo się nie zastanawiała nad ofertą Budowlanych. Później pytana o motywy przybycia do Łodzi przyznała: - Już od jakiegoś czasu chciałam przyjechać do Polski. Propozycja Budowlanych wydawała się być idealną ku temu okazją. Zatrudnienie Grbac pomogło mi zdecydować się znacznie szybciej. Możliwość gry z nią w jednej drużynie zawsze będzie miała wpływ na moje decyzje. Ana jest i będzie moją rozgrywającą. Prezes Budowlanych znakomicie przygotował grunt pod transfer przyjmującej, która później okazała się jednym z największych odkryć minionego roku na polskich parkietach. W łódzkiej ekipie była zdecydowanie najlepsza. Potwierdzeniem docenienia jej umiejętności mogą być plotki łączące ją obecnie z Muszynianką Muszyna.

Helene Rousseaux była największym wzmocnieniem zespołu przed sezonem 2011/2012. Długo jednak w Łodzi nie zabawiła.

Najnowszym nabytkiem Budowlanych została Sylwia Pycia. Czy z nią w składzie łodzianki osiągną sukces?