Wycinek z życia: Earvin Ngapeth - buntownik z muzyką w sercu

Marcin Górczyński 31 Października 2014, 12:00

Kariera 22-letniego Francuza to festiwal efektownych wzlotów oraz równie efektownych upadków. Enfant terrible światowej siatkówki od lat zaskakuje kibiców nie tylko dobrą formą sportową, ale i bardzo często swoją ekscentrycznością. Fani kochają tak charyzmatycznych graczy jak Earvin, natomiast trenerzy, delikatnie rzecz ujmując, mają olbrzymie problemy z okiełznaniem jego temperamentu. Przed nami historia młodego przyjmującego z Francji.

Koszykarskie imię, lecz w sercu siatkówka

Ngapeth jest motorem napędowym francuskiej kadry

Incydent ze wspomnianych Mistrzostw Świata 2010 będzie się ciągnął za Ngapethem prawdopodobnie do końca jego kariery. Earvin, sfrustrowany postawą swoich kolegów oraz brakiem regularnych występów, po meczu z Japonią wywołał awanturę w szatni zespołu Les Blues. Na efekty jego zachowania nie trzeba było długo czekać. Trener Phillipe Blain ogłosił, że wyrzuca młodego przyjmującego z zespołu jeszcze przed zakończeniem turnieju. Francuski szkoleniowiec przyznał po mistrzostwach, że Earvin od początku rozgrywek zachowywał się niestosownie i decyzja o wykluczeniu powinna zostać podjęta wcześniej. - Chciałem chronić zespół, ale to był błąd, zamiast bowiem ochronić interesy drużyny, podkopałem jej siłę. Powinienem był podjąć tę decyzję dwa lub trzy dni wcześniej. Wszyscy czuliby się z tym lepiej - zauważył Blain. Sam Ngapeth niechętnie wraca do historii sprzed czterech lat. - Tamten rozdział dawno uważam za zamknięty - uciął temat w jednym w wywiadów.

Całoroczna banicja w kadrze źle wpływała na kondycję psychiczną gracza, o czym sam niejednokrotnie mówił. - Mam wielu przyjaciół w reprezentacji i czułem się okropnie, patrząc na ich kiepską postawę w Lidze Światowej. Miałem moment, kiedy powiedziałem sobie: "Reprezentacja? Nigdy więcej!". Po tym, co się stało w ubiegłym roku, było mi trudno dobrze zacząć sezon. Wtedy też nie widziałem siebie z powrotem w kadrze - stwierdził. Po mozolnym odbudowaniu formy sportowej pozostała jeszcze jedna kwestia, którą należało niezwłocznie uregulować - zgoda z selekcjonerem  - Dla Philippe'a mam duży szacunek, nie tylko ze względu na karierę sportową, ale też z powodów prywatnych. Był świadkiem na ślubie moich rodziców. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że warto spróbować po raz kolejny. Dla mnie to było bardzo ważne, bo nie potrafię żyć bez siatkówki - relacjonował.

Bez specjalnych praw

Na zachowanie Earvina narzekali nie tylko jego trenerzy, ale i koledzy z boiska. Po Mistrzostwach Świata w 2010 roku Stephane Antiga skrytykował postawę młodszego kolegi, Ngapeth nie pozostawał mu dłużny, zarzucając między innymi słabą formę podczas turnieju oraz zbyt krótkie przygotowania do niego (Antiga opuścił Ligę Światową). Earvin nie mógł też pogodzić się z faktem, że trener Blain traktuje najbardziej doświadczonego graczach na specjalnych prawach, przez co on sam musiał pełnić rolę rezerwowego. - Stephane nigdy nie był moim najlepszym przyjacielem. Do tej pory nie wyjaśniliśmy sobie tamtej sytuacji, nie możemy się więc pogodzić. Problem polega na tym, ze Antiga bardzo korzystał na swojej uprzywilejowanej pozycji w reprezentacji, a ja po prostu nie mogłem tego dłużej znieść - przyznał szczerze Ngapeth. Nieco inaczej do sprawy podchodzi obecny selekcjoner polskiej kadry, który uważa, że stosunki między nimi mogą w przyszłości ulec ociepleniu.-  Poznałem Earvina w lecie roku 2010 i, niestety, nie przypadliśmy sobie do gustu. To było jednak dawno, a ja od tego momentu się z nim nie widziałem. Być może w przyszłości będziemy mieli okazję porozmawiać - skomentował sprawę w trakcie tegorocznych mistrzostw świata.

Na podbój Europy

Po trzech sezonach spędzonych w Tours nadszedł czas na zagraniczne wojaże. Z francuskiego zespołu odszedł ojciec Earvina i to w głównej mierze zadecydowało, że przyjmujący postanowił zmienić pracodawcę. MVP ligi francuskiej miał na biurku oferty z wielu czołowych klubów europejskich z ligi włoskiej, rosyjskiej czy też tureckiej. Wybór padł na Serie A, a konkretnie na Bre Banca Lannutti Cuneo. Wprawdzie Ngapeth podpisał jedynie roczny kontrakt, ale po udanym sezonie zdecydował się prolongować umowę z włoskim gigantem. - W Cuneo czuję się wspaniale. Mam mnóstwo przyjaciół, rodzinę, gram w siatkówkę. Nic więcej do szczęścia nie jest mi potrzebne - mówił w trakcie sezonu 2011/2012. W kolejnych rozgrywkach Bre Banca uplasowała się tuż za podium ligowej rywalizacji, jednak niepowodzenie w Serie A powetowała sobie w Lidze Mistrzów. Włoska dwunastka znalazła pogromcę dopiero w finałowej rozgrywce, a okazał się nim Lokomotiw Nowosybirsk. Dla Earvina jest to jak na razie jedyny znaczący sukces w europejskich pucharach.