Primera Division: Messi odpowiedział Ronaldo, pogrom w derbach Barcelony

prawej strony i ostra centra, którą nawet nie wiem kto szczęśliwie wybił, lekki strzał po kontrze Sergio Garcii w sam środek bramki czy sytuacja sam na sam, którą również szczęśliwie skasował wślizgiem Bravo) wynik mógł wyglądać identycznie, a nawet gorzej. Lepiej gra zaczęła wyglądać dopiero od pierwszego strzału (Xavi z linii pola karnego w trybuny) właśnie gdzieś w okolicach 25 minuty. Do tego czasu panowała gra "po obwodzie", wszerz boiska oraz niedokładność. Ogólnie ciężko mi oceniać zawodników, bo niby wynik jest imponujący, ale przez blisko pół godziny (a więc 1/3 meczu - nie mało) o mało którym można było powiedzieć coś dobrego. Ot taki Pique. Bramka, skuteczny w defensywie, dobrze się ustawiający, fajnie wyprowadzający piłkę, natomiast w pierwszej połowie primo: miał udział w utracie bramki (jednym dotknięciem piłki Garcia zostawił go w blokach) i mógł mieć w kolejnej, kiedy fatalnie ustawił się przy kontrze zakończonej wejściem Bravo. To samo Busi - strata piłki w newralgicznym punkcie, gdy nie ma za plecami niemal nikogo (faulowany czy nie, spokojnie mógł piłkę wycofać), sporo przepuszczonych kontr, a w drugiej połowie już profesorka, wygarniał każdą piłkę w każdym sektorze boiska, nie przytrzymywał jej, starał się grać jak najwięcej na jeden kontakt. Inni piłkarze po przerwie. Na Leo i jego grę brakuje już przymiotników. I kiedy wydaje mi się, że widziałem w jego wykonaniu już wszystko, on i tak wymyśli coś, po czym muszę przecierać oczy ze zdumienia. Sposób, w jaki wkręcił piłkę na 1-1... Nawet nie wiem jak to opisać. Takie bramki są imo znacznie atrakcyjniejsze niż bomby z dystansu, gdzie często decyduje przypadek ("piłka zeszła z buta"), a strzelec musi wykonać takich prób ze 20 żeby wyszedł mu efektowny gol. Tutaj trzeba genialnej techniki użytkowej, stąd wyżej cenię sobie kunszt Leo. Zresztą to, jak zamarkowaniem strzału zrobił sobie wówczas miejsce do strzału to również mistrzostwo świata - niby proste, acz genialne. W dużej mierze Messiemu pozwolił błyszczeć Neymar, wielokrotnie zabierając ze sobą do środka prawego obrońcę (lub po prostu skupiając na sobie jego uwagę), robił tym samym wolny korytarz dla Alby, któremu przez całe spotkanie Leo słał fantastyczne krzyżowe piłki. I pomyśleć, że kiedyś to Argentyńczyk spełniał rolę Neymara i swoimi zbiegnięciami do środka tworzył miejsce Alvesowi, którego "obsługiwał" Xavi :) Wspomniałem też o sytuacji z 3 minuty, kiedy to Leo machnął ręką przyklejonemu do linii Suarezowi aby ten ustawił się na 9-tce, co Urugwajczyk pokornie zrobił, a Messi przeniósł się na jakiś kwadrans na prawą stronę. Widać, że Leo na boisku dyryguje tą drużyną - jak przystało na najlepszego piłkarza świata :) I jeśli dzięki temu mamy osiągać takie wyniki, to nie mam nic przeciwko, by styl i sposób gry był ustawiony pod Messiego.